Geen warm onthaal

Twee uur later wordt Donny weer wakker.
Hij kijkt wat rond en ziet alles nog wat wazig.
Ineens kijkt hij naar zijn lichaam. Hij heeft andere kleren aan. Een soort van oranje gevangenispak. Dan kijkt hij in het rond en ziet dat hij in een gevangenis zit.
Hij staat van paniek op en loopt naar de celdeur. Hij houdt zich vast aan de stalen buizen. Hij ziet dat het er hier niet echt uit ziet als een jeugdgevangenis. Langzaam begint de paniek weer in zijn hoofd te stijgen.
Dan komt er een groep gevangenen langs en als ze Donny’s cel langs lopen kijken ze hem allemaal boos aan.
Donny draait zich om en gaat op zijn bed zitten.
Hij heeft zijn ellebogen op zijn bovenbenen gesteund. Met zijn handen voor zijn ogen beginnen er langzaam een paar tranen in zijn ogen te komen.
Hij probeert het te begrijpen. Hoe komt hij hier nou weer in terecht? En belangrijker: waarom?
Alles schiet door zijn hoofd. Zijn ouders, zijn vrienden, de hele excursie. Hij raakt in paniek, maar weet zich tot rustig te houden. Hij gaat op bed liggen en kijkt naar het plafond, maar dan komt er ineens een gevangenisbewaker binnen.
Donny gaat meteen rechtop zitten en kijkt de man aan.
Met een Mexicaans accent zegt de man: ‘So. Donny Hayes. You are going to spend some time here.’
Donny blijft de man maar vragend en verbaasd aankijken. Dan vraagt hij: ‘Why?’
De bewaker geeft Donny dan een klap in het gezicht.
‘You don’t ask why! You never ask why!’ zegt de man.
Op dat moment loopt er een grote kale man langs de cel. Hij is ook een gevangene en heeft gezien dat Donny werd geslagen. Hij loopt naar de cel en zegt: ‘Let him go Marquez.’
Marquez kijkt om en zegt: ‘Shut up and walk on Steel. You don’t want another week isolation, do you?’
Dan loopt Steel weg.
Marquez zegt dan tegen Donny: ‘I am in charge here. You can not escape. You will not make trouble, or else I will make sure you know everything about pain.’
Donny slikt een keer.
Marquez zegt dan dat Donny tussen 12.00 uur en 17.00 uur in de ‘gym’ kan doorbrengen. Eten is om 17.30 uur en s’morgens om 8.00 uur. Douchen na het avondeten.
Dan vertrekt Marquez.
Donny kijkt dan vooruit en besluit te wachten tot 17.30 uur.
Dan gaat hij naar de eetzaal. Hij volgt de meeste gevangenen die naar de eetzaal gaan.
Als hij in de rij staat om eten te krijgen, wordt hij door vele aangekeken. Hij is de enige die zo jong is in de gevangenis.
Donny komt dan aan de beurt en krijgt zijn eten.
Hij neemt zijn dienblad met eten mee en loopt naar een tafeltje. Ook als hij daar begint te eten kijken vele hem aan.
Na de douche krijgt Donny nieuwe kleren in zijn handen geduwd en wordt dan meegenomen naar een andere cel.
Hij komt aan bij een cel waar al een andere man in zit. Als hij binnen komt, wordt gelijk de celdeur op slot gedaan. Donny ziet dan dat in dezelfde cel die kale man, Steel zit. Als die ziet dat Donny bij hem wordt gezet staat hij op van zijn bed. Hij gaat voor Donny staan en zegt: ‘So. You are going to share a room with me?’
Donny knikt rustig.
De man steekt zijn hand uit en zegt: ‘They call me Steel.’
‘Donny.’ zegt Donny met een schorre stem. Dan gaat Donny naar het lege bed en gaat erop liggen. Hij kijkt weer naar het plafond en denkt terug naar huis. Ergens voelt hij dat hij thuis misschien nooit meer zou zien.