2. De waarheid

Ik zette mijn bord en glas in de gootsteen en ijbeerde door de keuken totdat mijn moeder een half uur later ook binnenkwam. Ze zag mijn gezicht en de brief op tafel en haar glimlach verdween terwijl ze de deur achter zich dicht deed. 'Ik denk dat we even moeten praten', zei ze.

'Dus, papa is een tovenaar en jij een heks', zei ik ongelovig. Mama knikte en ik schudde mijn hoofd. 'Maar waarom hebben jullie me nooit iets verteld?', vroeg ik. Mijn moeder frummelde een beetje aan de knoop van haar blousje. 'Je vader en ik vonden dat we het je pas moesten vertellen als het echt tijd was, dus als je de brief zou krijgen', zei ze en ze gebaarde vaag naar de brief van Zweinstein, die nu op het aanrecht lag. Ik had niks te zeggen, dus keek ik naar mijn handen, die op mijn schoot lagen. Mama stond op, liep naar het aanrecht en pakte de lijst met spullen die we moesten kopen. 'Jij en ik gaan over een uurtje wel de spullen kopen', zei ze en ze liep de keuken uit. Ik keek op. Waar moest je die spullen eigenlijk halen?

Mama en ik liepen door Londen. Ze zei dat we hier de spullen moesten halen, maar ik zag niet 1 winkel die maar leek op een zaak die spreukenboeken of toverstokken zou verkopen. We liepen nog even door, totdat mijn moeder halt hield voor een soort ouderwetse bar, die de andere mensen in Londen niet leken te zien. Ze liep naar de deur, opende hem voor me en ik liep door de deurpost de kleine zaak in. Het was donker binnen, zeker toen de deur dichtging. Toen mijn ogen eenmaal gewend waren aan het licht, wist ik niet waar ik moest kijken. Er stond een lange bar met wankele krukjes, waar totaal verschillende wezens op zaten. Latan we het erop houden, dat zeker de helft van de wezens in de zaak, niet menselijk was. Er waren kleine wezentjes met norse gezichten tot grote wezens, die minstens 3 meter lang waren. Door de hele zaak stonden tafeltjes met daaromheem stoeltjes, waar ook meerdere soorten wezens op zaten. In de hoek stond een trap, die naar de volgende verdieping liep. Maar we liepen alleen maar door de zaak heen en stonden stil voor een grote houten deur.

Mama deed hem open en we gingen door de deuropening. We kwamen uit op een heel erg klein pleintje, omgeven door hoge stenen muren. Het was maar ongeveer 9 vierkante meter groot en in een hoek stonden 3 vuilnisbakken. Ik kon zweren dat er geluiden uit die dingen kwamen. Mama haalde een houten stok uit haar tas met een handvat. Was dat een facking toverstok?! Ze tikte drie keer op bepaalde stenen op de muur met haar toverstok. Eerst trok ik een niet-begrijpend gezicht, maar toen begonnen de stenen in de muur te bewegen en te verplaatsen, totdat er een ronde opening ontstond, waar mama en ik doorheen gingen. Ik kon mijn ogen niet geloven.