019 - The brown eyes

Ik word wakker van het geluid van piepende wielen. Ik doe langzaam mijn ogen open. Aan de overkant lag nog steeds de jongen met de 'curly hair'. Hij kijkt naar de deur. Blijkbaar komt er iemand op bezoek. Ik ga met veel pijn en moeite recht op bed zitten. De pijnscheut schiet door mijn rug. Ik kreun. De jongen met de 'curly hair' heeft me blijkbaar gehoord.

‘’Zo. Lekker geslapen?’’ Ik kijk met een slaperige blik naar hem toe. Hij glimlacht en kijkt dan weer terug naar de deur. Ik volg zijn blik en zie dat er een jongen in een rolstoel naar het bed naast me wordt gebracht. Naast hem loopt een andere jongen met een streepjesshirt aan. De dokter begeleidt de jongen in de rolstoel naar het bed naast me die netjes opgemaakt is. Wacht even, die jongen in die rolstoel ken ik.
Zijn haar, zijn gezicht en zijn herfstkleurige ogen. Terwijl ik naar zijn gezicht kijk zie ik dat hij onder het bloed zit. Ik wil opstaan maar de dokter duwt weer terug omdat ik moet blijven liggen. De jongen die aan de overkant ligt herkent de jongen met het streepjesshirt aan.
‘’Ik dacht dat je wegging?’’ zegt hij dit keer zonder glimlach. De jongen met het streepjesshirt kijkt mij kant op. Ik bekijk hem van tot top van teen. Hij heeft grasgroene ogen. Hij ziet er niet verkeerd uit.
‘’ Ugghhh.’’ Mompel ik. Ik sla me zelf tegen mijn voorhoofd. De jongen die aan de overkant glimlacht weer. Hij kijkt weer naar de andere jongen met het streepjesshirt toe. Zijn glimlach verandert in een streep.
''Nou? Wat doe je hier nog?’’ De jongen met het streepjesshirt gaat op zijn bed zitten. ‘’Harry, het spijt me wat ik gedaan heb. Vergeef het me alsjeblieft?‘’ Oh, dus de jongen die aan de overkant ligt heet Harry. Ik kijk naar de jongen met herfstachtige bruine ogen. De dokter heeft hem in bed gelegd. Hij kijkt nu naar zijn been die open ligt omdat er nog steeds bloed uitkomt. Hij klopt op zijn been. ‘’ Auwww ‘’ kreunt hij.
‘’Jongen, het komt allemaal goed. Je mag hier een nacht blijven. En dan kijken we morgen verder naar je been en gezicht.’’ De dokter pakt de rolstoel en knikt naar Harry en de andere jongen. Daarna loopt hij de deur uit. Ik hoor Harry en de andere jongen zachtjes fluisteren. De jongen die op Harry’s bed zit loopt de deur uit. ‘’De groeten Harry.’’ En hij knalt de deur dicht. Harry kijkt mij aan. ‘’ Vriendenproblemen.‘’ zegt hij dan.
Ik knik en kijk weer naar de jongen die naast me ligt. De dokter is er nu niet, dus ik kan nu wel op de stoel naast hem zitten. Ik trek de dekens van me af en ga voorzichtig op mijn voeten staan. Ik voel de koude vloertegels onder mijn voeten. Ik loop voorzichtig naar de stoel. Ik pak de leuning van de stoel beet en ga voorzichtig zitten. Ik voel dat Harry mij aankijkt daar dat maakt niets uit. Ik moet gewoon even met deze jongen praten.