001

Samen zitten Justin en ik op zijn bed, Justin tegen de muur en ik lig met mijn hoofd op zijn schoot. Het was al weer een jaartje later en er stond nog steeds geen nieuwe vaas in de hal. 'Volgende week word ik acht.' zegt Justin. 'Leuk! Ga je een kinderfeestje geven?' vraag ik en kijk naar boven, naar Justin's gezicht. Hij haalt zijn schouders op. 'Misschien, maar jij en Audrie komen toch sowieso op mijn verjaardag?' Ik knik. 'Justin?' Vragend kijk ik hem aan. 'Ja.' 'Als ik later ouder ben, dan neem ik een vriendje die wel voor altijd bij me blijft. Net zoals Michel zijn ouders. Dan hoeven mijn kinderen nooit hun papa te missen.' Ik ga rechtop naast Justin zitten. 'Mis jij je papa?' vraagt Justin en ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet eens wie mijn papa is, hij vond me denk ik niet aardig, daarom ging hij weg bij mama.' Justin kijkt me geschrokken aan. 'Natuurlijk niet! Jij bent hartstikke aardig en dat hij bij Audrie is weg gegaan is zijn eigen schuld, niet die van jou of die van Audrie.' Ik knik zachtjes. Zou hij gelijk hebben? Dat zegt mama ook altijd. 'En jij?' vraag ik. 'Wat?' 'Mis jij je papa?' Justin denkt even na. 'Ja, ik wilde dat ik hem vaker kon zien. Maar papa is heel druk altijd.' 'Oh.' Ik kijk naar de muur aan de andere kant van de kamer en dan weer naar Justin. Een eenzame traan rolt over zijn wang. Ik open mijn armen en geef hem een knuffel. 'Het komt wel goed. Het komt altijd goed.'