X. We have a dangerous enemy

Elisabeth Volturi PoV

Ik leunde met mijn hoofd op mijn hand. De chaos in zijn hoofd was me te veel geworden. Ik had nog nooit iets meegemaakt, ik had Jane's gave al eens op me gevoeld -zeg maar nieuwsgierigheid- maar toen had ze haar ingehouden. Door haar leek het alsof ik in brand stond, voor een vampier nog erger dan voor een mens, maar hier... bij hem leek het alsof hij hete pinnen door mijn hoofd ramde, alsof hij probeerde mijn geest te doorboren.
'Elisabeth?' vroeg Marcus zacht. Zijn harde imago was gebroken.
'Het gaat wel... er was zoveel chaos, het is niet mogelijk om daardoor te kijken.' zei ik zachtjes. Felix hield nog steeds mijn hand vast en gaf er een kneepje in. Ik glimlachte zachtjes.
'Hij heet Petrov, iedereen noemt hem zo. Zijn geest is de meest verschrikkelijke plaats die ik ook heb gevoeld, ik kan amper iets vinden wat op een aanval kan uitwijzen, maar steeds...beelden..mensen. technologie. Ik weet niet wat ik eruit moet opmaken.' zei ik zacht. Marcus knikte.
'Jinx, kan jij hem laten praten?' vroeg Marcus. Jinx schudde haar hoofd.
'Ik kan hem dingen laten herhalen, maar ik kan hem geen waarheden doen onthullen, niet als ik niet weet wat het is.' zei ze zachtjes. Seth sloeg zijn arm stevig om haar middel. Venna en Akshay keken op.
'En nu? Wat doen we nu? Zoeken naar het leger of wachten tot ze ons vinden?' vroeg Venna. Het was duidelijk was zou wou doen.
'We zien wel, het feit dat Elisabeth hun herinneringen niet kan onderzoeken, betekent dat we met een sterke tegenhanger zitten. Iemand die heel goed weet hoe verborgen te blijven.' zei Felix kortaf. Venna kruiste haar armen en zuchtte, Embry sloeg zijn armen van achter haar om haar middel. Hij trok haar tegen zich aan.
'Ik vrees dat we dit feest moeten afbellen en misschien later opnieuw doen, de tijden zijn te woelig. er zijn te veel dingen die moeten gedaan worden.' mompelde ik verontschuldigend, vooral naar de Cullens toe.
'Wij helpen, Lils.' mompelde Luce, ShiYan knikte instemmend.
'WIj zeker.' mompelde Akshay glimlachend. eens vechtersbaas, altijd vechtersbaas. Aro, Marcus, Tristan en Caius knikten ook. Het zou best kunnen uitdraaien op een oorlog en dan is het beter om goeie bondgenoten te hebben.
'We laten je niet alleen, Elisabeth. Nu we hier zijn kunnen we evengoed helpen.' mompelde Carlisle met een serieus gezicht. Ik keek naar hen.
'Jullie moeten dit niet doen.. ik bedoel maar, het is een serieus offer dat je wilt brengen. We weten niets van de vijand af, en zo te zien wordt het geen makkie.' zei ik bezorgd. Bella keek naar Alice.
'Te veel wolven, te veel beslissingen.' mompelde ze stil. Ik knikte.
'Wel, we zijn hier nu toch.. Ik blijf.' zei Nessie glimlachend. Jake knikte instemmend, dat was logisch, hij dacht er niet eens over na.
'Elisabeth, het is tegen ons familiegevoel in om jou in zulke problemen alleen te laten. We laten je niet alleen.' zei Esmé glimlachend. ik probeerde ook te glimlachen, maar het ging amper. Dit zou best wel eens heel gevaarlijk kunnen worden.