Potters & Co - Hoofdstuk 7

Het kopen liep voorspoedig. Ik had een prachtige toverstok, zevenendertig centimeter met Feniks haar en hij was hartstikke nieuw, en duur, maar dat konden pappie en mammie niks schelen. Alleen net toen we Braakbals Uilenboetiek binnen liepen kwamen we de Potters en de Wemels tegen, plus kinderen. Mijn ogen gleden naar Harry Potter die een meisje van ongeveer negen jaar op zijn schouders had. Dat zou dus Lily Potter moeten zijn. Er stond ook een wat nerveuse jongen (Albus Potter ofzo) naast hem, hij leek een beetje op de beroemde Harry Potter zelf. Hij was wel kleiner als mij. Ik toonde geen interesse in hem, en zag het laatste kind, een jongen die zo'n vijf centimeter langer dan mij was en bruine ogen met bruin haar had. De kinderen van Hermelien Griffel - een stom modderbloedje met hersens - en Ron Wemel zagen er lang en slungelig uit. Een meisje van ongeveer mijn leeftijd (Roos Wemel?) zat met veel interesse naar een jonge sneeuwuil te kijken. En dan had je ook nog een jongetje, volgensmij heette hij Hugo Wemel. Hij leek op River, vond ik. Hij had alleen rood haar en bruine ogen, terwijl River zwart haar en groene ogen had. Hij rende ook vrolijk in het rond en had volgensmij wel zin om met River te spelen, maar River keek alleen naar Lily Potter. Ik walgde enorm, ik hoopte niet dat mijn ook negenjarige broertje verliefd zou worden op zo'n... Potter. Ik gaf River een boze blik, en deze keer liep onze familie is een keer op een verkoper af, inplaats van andersom. Ik kon me niet echt concentreren, die stomme Potters en Wemels zaten druk achter ons te smiezen enzo. Waarschijnlijk hadden ze het niet eens door dat wij er waren, achterbakse gekken. Nouja, het is nu eenmaal zo.
'Hallo.' begon mijn vader verveeld een gesprek met de verkoper. Het was een meisje, deze keer. Ze had oranje-achtige haren die tot ongeveer zes centimeter onder haar ogen was afgeknipt. Het zag er stijl uit en ze had een rechthoekige bril op haar neus.
'Jullie komen voor een uil kijken?' We zeiden niks, dom mens, snap dat dan, wat zouden we hier anders doen? Ik staarde met een arogante blik voor mijn uit en in mijn ooghoeken zag ik dat River niet bij ons stond - hij stond naar Lily Potter te staren. Ik ontplofte haast van woede, maar dat liet ik niemand zien. Ik zag er nog gewoon uit als dat mooie, lange en slanke meisje met donkerbruine krullen.
'Oke,' zei ze uiteindelijk toch, met een beetje geirriteerde blik, toen ze zag dat ik het zag trok ze gauw weer haar gezicht in de plooi. Ik glimlachte lief naar haar en ze negeerde de glimlach. 'En wat voor een uil had je in gedachte?' Daar hoefde ik niet over na te denken, ik wist het gelijk. Ik begon te ratelen totdat we gestoord werden door Albus Potter en Roos Wemel. Ik gaf hun een boze blik.
'We weten welke uil we willen.'
'Een personeellid komt eraan,' zei ze vlug en de twee Potmels (Potter-Wemels) zuchtte even en gingn aan de kant staan. Ik vond het wel raar dat ze niet gelijk die twee onnozele gevallen ging helpen omdat die heel toevallig beroemde ouders hadden, ja hallo, ik kan toch ook even leuk een litteken in vorm van een bliksemding laten krijgen? Ik zuchtte kort en keer verveeld voor me uit.
'Goed, wil je nog is herhalen wat je wou?'
'Ik wil een uil met groene ogen en zwarte veren waar eventueel ook wel zilvergrijs in vermengt mag zitten. Het moet een zij zijn en van een middelgrote lengte. Ook moet ze goed van karakter zijn en een beetje luisteren - oh, en hij moet niet behekst zijn.'
'Zwarte uilen zijn weer helemaal in, hier in 2017. Nouja - oke, ik ga even kijken.' Ze liep weg en bestudeerde de kooien die overal stonden met uilen erin. Ze stopte bij een prachtige uil en ze pakte de kooi met de uil erin.
'Geef haar maar een naam,'
'Varelice,'