018 - Fall

Liam POV
Ik word wakker met een hevig gebonk in mijn hoofd. Ik probeer op te staan maar er trekt een pijnscheut door mijn rug. ‘Godver,’ vloek ik. Ik probeer nog eens omhoog te komen maar dit keer houd ik me aan de leuning van de trap vast.
Ik loop sloom naar boven en hoop dat mijn vader niet boven zit. Zachtjes sluip ik langs de kamer van mijn vader. Ik zucht opgelucht als ik geen geluidje hoor uit z’n kamer. Als ik in mijn kamer ben doe ik mijn raam open.
Ik trek mijn vest uit, omdat ik voel dat mijn rug gewoon open ligt. Ik bekijk de achterkant van mijn shirt en zie dat mijn vest helemaal onder het rode bloed zit. Ik gooi hem met een gegrom op de grond en trek ook mijn shirt uit.
Ik pak een schone trui uit de kast, het bloeden stopt vanzelf wel weer. Ik pak mijn weekendtas en prop alle dingen die ik nodig heb erin. Mijn Jack Wills truien, vesten, shirts, chino’s, spijkerbroeken.
Als ik eindelijk klaar ben raap ik mijn bebloede vest en mijn shirt in de prullenbak. Ik ga ze toch nooit meer gebruiken. Ik pak mijn –zware- weekendtas en loop zo snel als ik kan de trap af. Helaas stamp ik blijkbaar te hard, mijn vader doet –weer- woest de deur open.
Als ik de deur open wil doen pakt hij mijn been, waardoor ik uitglijd en met mijn gezicht op de gladde harde marmeren tegels. Ik vloek en voel al dat het bloed.
Ik sta op en grijp naar mijn gezicht. Ik haal mijn hand van mijn gezicht af. Mijn handpalm is al bloedrood. Met die hand sla ik zo hard als ik kan in mijn vader zijn gezicht. Hij begint al meteen te jammeren en ook naar zijn gezicht te grijpen.
Ik trek nu wel de deur open, pak mijn tas weer van de –ondertussen- bebloede vloer en ren zo snel als ik kan de deur uit. Met een klap valt de deur dicht. Ik ren de straat uit, -weer- op weg naar het ziekenhuis.
Buiten adem kom ik aan bij de draaideur van het ziekenhuis. Met alle kracht die ik nog heb loop ik het ziekenhuis binnen. Ik zie een jongen lopen met bruin haar. Meer kan ik niet meer zien, want er verschijnen al zwarte vierkantjes. Met een klap val ik op de grond. Een pijnscheut schiet door mijn arm en m’n rug.