Chapter 16

“Mooi op tijd hoor,” zei Greg lachend toen we kwart voor zeven binnen kwamen lopen. Greg en Emily zaten al bij een tafeltje wat te drinken.
“Zitten jullie hier al lang dan?” vroeg Chris.
“Nee,” antwoordde Greg. Chris ging naast Greg zitten en ik naast Emily en tegenover Chris.
“Op een heel gezellige avond,” zei Greg terwijl hij zijn glas hief toen Chris en ik ons drinken ook gekregen hadden. We proostten. Ik keek naar Emily, ze leek erg blij. We praatten wat over de wedstrijd van vanmiddag.
“Hé maar Marenne, je voetbalt binnenkort waarschijnlijk niet meer bij Emily in het team?” vroeg Greg toen.
“Misschien niet, ik weet het nog niet. Morgen zou ik iets van Twente en van ADO horen, maar als ze me echt willen hebben ben ik wel weg, denk ik.”
“Ga je dan ook ergens anders wonen?” vroeg Chris met een sip gezicht.
“Zie ik nog wel, maar ik zorg er natuurlijk voor dat ik zo vaak mogelijk in Amsterdam ben, hoor!” zei ik.
“Ja, want je mag mij ook niet in de steek laten,” zei Emily serieus.
“En mij niet!” zei Chris.
“Nee, je mag hier niemand in de steek laten want dan zit ik hier met twee chagrijnige mensen,” zei Greg lachend.
“Ik zou jullie nooit in de steek laten,” zei ik met een glimlach. Chris deed alsof hij heel diep zuchtte van verlichting en keek me toen lief aan.
Ons eten werd neergezet, het was inderdaad een klein maar mooi kunstwerkje van eten. Bijna zonde om op te eten, Greg leek daar minder moeite mee te hebben en had de eerste hap al genomen. Emily leek hetzelfde te denken als ik.
“Het is eetbaar hoor,” zei Greg toen lachend. Ook Chris begon te lachen.
“Ja, dat valt aan jou wel te zien, Greg,” zei ik toen. Emily begon nu ook te lachen. Uiteindelijk begonnen Emily en ik ook te eten, het smaakte net zo goed als het eruit zag en het leek misschien weinig, maar het vulde wel.
“Moeten jullie morgen ook trainen?” vroeg Emily.
“Ja, ’s ochtends even,” antwoordde Chris. Ineens herinnerde ik me dat ik op maandags de F’jes trainen moest geven.
“Wel echt leuk, zo vaak trainen,” zei Emily enthousiast.
“Ja, meestal wel, maar een beetje jammer als Chris bij je in het team zit,” zei Greg serieus. Chris keek verbaasd naar Greg.
“Ik ben alleen maar leuk om mee uit eten te gaan zeg maar?” vroeg Chris toen.
“Mwoah ja,” zei Greg toen met een big smile.
“Nee hoor,” zei ik toen snel.
“Waar ben ik nog meer goed voor dan?” vroeg Chris.
“Me vervoeren in zo’n mooie auto,” zei ik lachend.
“Flauw dit hoor, ik zal Barcelona toch nog maar even bellen, die willen me vast wel,” zei Chris toen.
“Hé, dan laat je mij in de steek, dat is gemeen,” zei ik.
“Ja, en mij,” antwoordde Greg.
“Oh ja, dan hebben jullie niemand meer om mee uit eten te gaan en jullie te brengen,” zei Chris bedenkelijk.
“Nee, ik zou je niet kunnen missen, en niet alleen om me ergens heen te brengen,” zei ik toen lief.
“Nee en het zou gemeen zijn tegenover mij, want dan wordt Marenne vet chagrijnig,” zei Emily.
“Oké, oké, ik weet het al, ik ben belangrijk,” zei Chris toen lachend terwijl hij deed alsof hij een groot applaus in ontvangst nam. We begonnen allemaal te lachen.
"Zou er nog een leuke film zijn?” vroeg Greg toen.
“Weet niet, wilde je nog naar een film dan?” vroeg Chris.
“Best leuk toch?” vroeg Greg, Emily knikte instemmend. Chris keek mij aan, ik glimlachte en haalde mijn schouders op.
“Ja, is goed,” zei Chris. Chris en Greg rekenden af en toen gingen we richting de bioscoop. Chris sloeg zijn arm om mij heen en trok me dicht tegen zich aan, het was best koud buiten, maar hier kreeg ik het gelijk warm van. Greg en Emily liepen, voorop, wat ongemakkelijk naast elkaar. Ik vroeg me nou ook wel een beetje af hoe het zat tussen hun tweeën.
“Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om film te kijken,” zei Chris zo zacht dat Greg en Emily het niet konden horen.
“Waarom zeg je dan ja?” vroeg ik.
“Dan kon ik langer bij jou zijn,” zei hij lief.
“Dat had anders toch ook gekund?” Maar toen ik even nadacht was het op zich niet erg logisch, hij zou me thuisbrengen en dat was het. Ik mocht toch nog niet bij hem slapen of hij bij mij, dacht ik.
“Misschien wel, ja. Maar nu heb ik de zekerheid,” zei Chris glimlachend. We kwamen bij de bioscoop aan, ik zocht Emily en Greg, maar die waren nergens te bekennen.
“Zouden ze al binnen zijn?” vroeg Chris.
“Ik denk het,” antwoordde ik. Maar ook binnen was er geen spoor van hen te bekennen. We gingen weer naar buiten en liepen een stukje terug.
“Misschien moeten we ze niet storen,” zei Chris met een geheimzinnig lachje.
“Zodat jij geen film hoeft te kijken?” vroeg ik lachend.
“En zodat ik nog dichter bij jou kan zijn,” zei hij terwijl hij me recht in mijn ogen aankeek. Hij bewoog zijn hoofd naar de mijne en kort daarna voelde ik zijn lippen op de mijne. Ik pakte hem stevig vast, hij legde zijn handen op mijn rug. Ik voelde ze heel zachtjes naar beneden glijden, vervolgens weer rustig omhoog maar dit keer onder mijn jas, hij streelde mijn rug zacht. Ik zocht met mijn handen ook de onderkant van zijn jas, ik gleed met mijn handen onder zijn shirt, hij schrok even toen mijn koude handen zijn warme huid ontmoetten. Zijn rug was gespierd, net als de rest van zijn lichaam.
“Hey, tortelduifjes!” hoorde ik Greg toen roepen. Van schrik liet ik Chris gelijk los en draaide ik me om.
“Dat zeg jij,” zei Chris verdedigend. Greg en Emily kwamen hand in hand aanlopen.
“Waar waren jullie?” vroeg ik toen.
“Oh, we stonden gewoon bij de bioscoop hoor,” zei Emily.
“Daar hebben we gezocht,” zei Chris.
“Daar waren we wel,” antwoordde Greg, een beetje in verlegenheid gebracht.
“Nou ja, maakt niet uit. Maar gaan we nog naar de film?” vroeg Chris.
“Nee, ten minste, Emily en ik niet meer,” zei Greg. Ik keek naar Emily, ze glimlachte, gelijk wist ik wat ze wel gingen doen.
“Mooi, want wij hadden ook geen zin,” antwoordde Chris terwijl hij in mijn hand kneep.
“Terug naar de auto dan?” stelde ik voor. Iedereen stemde in en we liepen naar de auto toe. Bij de auto aangekomen gaf ik Emily nog een knuffel.
“Gedraag je,” zei ik lachend.
Chris en Greg gaven elkaar zo’n knuffel zoals mannen altijd doen. Vervolgens gaf ik Greg ook nog een knuffel en Emily Chris.
“Doei,” zei ik terwijl ik bij Chris in de auto stapte.
“Vond je het leuk?” vroeg Chris toen.
“Jawel, jij?”
“Jawel… Is Emily altijd zo stil? Lijkt me niks voor jou,” zei Chris.
“Nee, normaal is ze anders, komt denk ik doordat ze wat verlegen wordt van Greg of zo,” zei ik lachend.
“Heb jij daar ook last van?” vroeg Chris.
“Niet echt eigenlijk, maar jij stelt mensen veel sneller op hun gemak volgens mij,” zei ik.
“Hoe bedoel je?”
“Nou, gewoon. Jij bent heel erg makkelijk en praat gewoon leuk met iedereen, Greg is daar wat anders in,” antwoordde ik.
“Duidelijk,” zei Chris lachend.
“Ja, weet ik veel hoe ik het moet uitleggen.”
“Geeft niet,” zei Chris, hij keek me even aan met een grote lach op zijn gezicht. We kwamen bij mijn huis aan.
“Ik heb helemaal geen zin om vanavond bij je weg te gaan,” bekende Chris.
“Ik ook niet,” antwoordde ik, “maar je mag hier denk ik nog niet slapen of andersom van mijn ouders.”
“Snap ik, dat komt wel,” zei Chris, hij legde zijn hand op mijn been.
“Ja… Ik ga naar binnen,” zei ik.
“Is goed, lekker slapen straks en droom over mij hè?” zei Chris lachend.
“Ja, komt goed, jij ook,” antwoordde ik. Ik gaf Chris nog een zoen en stapte toen uit. Ik zwaaide nog even en liep toen naar binnen. Het was weer een geweldige avond geweest met Chris, ik voelde me echt één van de gelukkigste meisjes op de wereld, dat ik zo’n lieve, leuke en knappe vriend mocht hebben.