Hoofdstuk 15:

Aarde aan Laura, aarde aan Laura, hallo, Laura!! Ik schrok van een hand die vlak voor mijn neus door ging. Ik keek naar Jake en keek hem vragend aan. Hij schudde zij hoofd en we liepen naar het strand. Na een paar seconde lopen liep de jongen naast me. “Leuk je te ontmoeten Laura, denk je dat je de namen kunt onthouden?” “Nee ik ben ze nu alweer vergeten, alleen die van de meisjes weet ik nog.” Zei ik beschaamd. “Dat geeft niks, dat komt nog wel, ik ben Paul.” Zei hij. Oke, die naam zou ik dus nooit meer mogen vergeten. We kletste verder en kwamen na een korte tijd wandelen bij het strand aan. We legde onze spullen neer en gingen op de handdoeken zitten. Het stand was redelijk leeg. Iedereen begon zijn/haar kleren uit te doen om te zwemmen en ik volgde hun voorbeeld. Ik ging tot mijn knieën in het water staan en keek naar de rest die al dieper het water in waren. Paul en Jacob zagen dat ik bleef staan en kwamen naar me toe. “wat is er?” vroeg Jacob. Ik legde uit wat ik in het water meegemaakt had een jaar geleden en zei dat ik nog een beetje watervrees had. “Wij helpen wel.” Zeiden ze. Ik zag hoe Jacob een veelbetekenende blik naar Paul schonk en daarna weg zwom zodat Paul en ik achter bleven. Paul pakte voorzichtig mijn hand en samen liepen we wat dieper het water in. Toen ik tot mijn navel in het water stond durfde ik niet meer verder. Paul stelde voor dat ik op zijn rug ging zitten zodat er niks kon gebeuren. Zo gezegd zo gedaan, dus ik ging op zijn rug zitten en samen liepen we nog verder het water in. Na een tijdje klom ik voorzichtig van zijn rug af en ging ik aan zijn schouder hangen. Ik wou proberen of ik nog kon staan maar ik kon niet meer staan. Paul daar integen kon nog wel staan dus bleef ik aan zijn schouder hangen. Hij leek het helemaal niet erg te vinden. Ik ging wat dichter tegen hem aan hangen omdat ik het koud had en hij lekker warm was. “Je bent hot…” voordat ik het wist was het eruit gefloept. Ik dacht na bij de dubbele betekenis en kreeg een rood hoofd. “in de vorm van lekker warm wil ik zeggen… euh nou ja, niet dat je niet knap bent of sow, maar… ow laat maar…” stamelde ik. Paul moest lachen, waarschijnlijk om mijn stuntelige reddingspoging… Na een hele tijd gezwommen te hebben gingen we naar het strand en gingen we bij de rest op het strand zitten. Ik legde mijn handdoek tussen die van Paul en Jake die redelijk dicht tegen elkaar aan zaten en wrong mezelf ertussen. “wat zijn jullie lekker warm zeg, en dat terwijl ik het de hele tijd zo koud heb…”mompelde ik. De jongens moesten lachen en Paul sloeg zijn arm om me heen. Ik keek hem even aan en ging toen daarna tegen zijn borst aan liggen om vervolgens in slaap te vallen.