087

Zayn POV
Woelend lig ik in mijn bed. Sharon heeft nog niet teruggesms’t en dat is niets voor haar. Het is nu al weer een paar uur geleden dat ik dat sms’je heb gestuurd. Ik pak mijn blackberry en zucht als ik nog steeds niets heb. Ik sta op en loop, met mijn blackberry in mijn hand, naar het zitgedeelte in de bus. Ik laat mezelf op de bank vallen. Ik wil haar bellen, maar bedenk me dan dat het daar midden in de nacht is. Plots gaat mijn telefoon en ik frons als ik Rebecca belt zie staan. Ik druk op het groene hoorntje en Rebecca begint in paniek een heel verhaal op te hangen. Ik vang flarden op en maan haar tot stilte. ‘’Rebecca doe eens rustig, wat is er nou,’’ vraag ik met een trillende stem. ‘’Sharon ligt in het ziekenhuis. Ze is van de trap gevallen en.’’ De rest van het verhaal krijg ik niet eens meer mee. Sharon is van de trap gevallen en ligt in het ziekenhuis. Tranen rollen over mijn wangen. ‘’Is het ernstig,’’ vraag ik voorzichtig. ‘’Dat weten ze nog niet, ze ligt nu in de operatiekamer.’’ Ik bedank haar voor het telefoontje en smijt mijn blackberry gefrustreerd door de bus heen. Met mijn handen in mijn haar ga ik op de bank zitten, de tranen lopen nog steeds ongecontroleerd over mijn wangen. ‘’Zayn, what’s wrong,’’ vraagt Liam bezorgd. Hij komt naast me zitten en slaat zijn armen om me heen. Ik begin alleen nog maar harder te huilen en mijn luide snikken vullen de stille bus. Ondertussen staan de andere jongens ook al om ons heen. Liam wrijft geruststellend over mijn rug heen en langzaamaan word mijn ademhaling weer iets regelmatiger. De snikken worden steeds zachter tot ze uiteindelijk helemaal verdwijnen. ‘’Sharon,’’ begin ik en de tranen stromen alweer over mijn wangen. ‘’Sharon ligt in het ziekenhuis,’’ breng ik na een paar pogingen eindelijk uit. ‘’Zayn toch,’’ zegt Liam medelevend. ‘’Is het ernstig,’’ vraagt Niall voorzichtig. Ik haal mijn schouders op. Ik zie Harry weglopen, die zal Rebecca wel gaan bellen. Ook Niall loopt terug naar zijn kamer. Louis komt aan de andere kant naast me zitten en hij trekt me naar zich toe. ‘’Ik ga even Simon bellen,’’ zegt Liam en hij loopt weg. Ik laat mijn hoofd op Louis’ borst vallen en laat de tranen stromen. Hij wrijft geruststellend over mijn rug en fluistert geruststellende woordjes in mijn oren. ‘’Het komt wel goed Zayn.’’
‘’Het is allemaal geregeld, we gaan direct weer terug naar huis,’’ zegt Liam als hij er weer is. Ik knik opgelucht, ik kan naar mijn meisje toe. Hij brengt Harry en Niall ook op de hoogte. ‘’Heb er vertrouwen in Zayn. Harry heeft met Rebecca gebeld, maar ze weten nog niks. Het komt vast wel goed,’’ zegt Liam als hij weer terug is. ‘’Ik hoop het,’’ mompel ik. Louis slaat zijn armen nog iets meer om mij heen.