14

---Justine---

Waarom moesten de foute woorden er nou wel uit komen. Dacht ik bij mezelf terwijl ik de tranen nog steeds niet kon stoppen. Luide snikken verlieten mijn mond terwijl ik nog steeds dacht aan Harry. Mijn gedachten werden verstoord door voetstappen. Ik opende mijn ogen voorzichtig en zag Liam en Niall de kamer in komen. Toen ze me bereikt hadden trokken ze me in een knuffel en fluisterden dingen tegen me zoals: alles komt goed, Harry houd van je geloof me. Toen zijn naam viel begon ik nog harder te huilen. ‘Wil je vertellen wat er gebeurd is?’ probeerde Liam. Ik knikte kort, ik zou er alles aan doen om Harry van mij te maken. ‘Harry nam me mee naar deze kamer en vroeg of ik zijn meisje wou zijn. Ik was zo blij, zo gelukkig maar ook onverwacht, ik was volledig verlamd en kon niets meer zeggen of doen. Ik wou wel maar het lukte niet ik raakte ook in paniek want Harry zou mijn eerste vriendje zijn geweest. Toen zag ik Harry wenen omdat hij waarschijnlijk dacht dat ik zijn meisje niet wou zijn. Het brak me om hem zo te zien. Ik werd boos op mezelf dat ik hem zo lang liet wachten, hem pijn deed en niet kon antwoorden. Ik schreeuwde tegen mezelf, in mijn hoofd dan. Maar voor ik het wist had ik ‘godverdomme’ gezegd. Harry dacht dat ik het tegen hem had en ging liggen op de grond, zijn lichaam schokte hard en tranen liepen over zijn wangen. Ik wou hem helpen en hem gerust stellen dus liep ik naar hem toe en fluisterde in zijn oor dat ik zijn meisje wou zijn. Hij duwde me weg en ik belande op mijn rug, hij keek me aan en zei dat ik dat alleen maar zei omdat ik hem zielig vond, wat dus absoluut geen waar is. Daarna liep hij weg, en nu haat hij me. Ik weet niet wat ik moet doen, hij wil me vast nooit meer zien.’ Zei ik terwijl ik opnieuw in tranen uitbarstte. ‘Het komt allemaal goed, geloof me, Harry houd van je.’ Stelde Niall me gerust. Ik schrok toen Liam een bericht kreeg. Hij begon druk te typen en na een tijdje fluisterde hij iets in Niall zijn oor. ‘Euhm, we moeten eventjes weg, we zijn terug in 5 minuten.’ Zei Niall. Ik knikte en sloot mijn ogen weer.