6.

Kim POV.

'We gaan eten!' hoor ik mijn moeder naar boven roepen, maar het dringt maar half tot me door omdat ik in slaap ben gevallen.
'We gaan eten' zegt mijn moeder weer tegen me. Ze staat in de deuropening van mijn kamer. Ik schrik lichtjes, want ik had haar niet in de deuropening verwacht. 'Gaat het wel met je?' vraagt mijn moeder aan me en ik knik 'Het gaat wel. Ik ben alleen een beetje moe' zeg ik tegen mijn moeder en ze blijft me even vragend aankijken. 'Okay, kom je dan nu eten? Anders wordt het koud' zegt mijn moeder weer tegen me en ik sluit mijn ogen weer. 'Kim?' vraagt mijn moeder bezorgt. Ik doe mijn ogen even open. 'Gaat het echt wel?' vraagt mijn moeder en ze gaat op mijn bed zitten. 'Ja, het gaat wel. Ik heb gewoon niet zo'n trek en ik ben heel moe' zeg ik tegen mijn moeder en ik draai me om om weer verder te slapen. Ik hoor mijn moeder zuchtend mijn kamer uitlopen. Ik hoor de deur achter haar dichtgaan en ik draai me meteen om. Ik loop naar mijn computer en start 'm op. Ik log in op msn en ik zie dat Jason online is. Ik begin tegen hem te praten, maar hij geeft geen antwoord. 'Hij zal wel aan het eten zijn' zei ik in mijn hoofd en ik loop toch maar naar beneden om wat te eten. Ik zie dat er vandaag patat gegeten wordt en ik ga aan tafel zitten. 'Kom je toch eten, liefje?' zegt mijn moeder en ik knik. Ik zie een lege stoel aan tafel. 'Waar is papa?' vraag ik aan mijn moeder. 'Hij is vandaag wat later thuis. Hij moest nog wat werk afmaken' zegt mijn moeder tegen me, ik knik en schep wat patat op mijn bord. Wanneer eenmaal het eten op is, ga ik nog een toetje eten. Na het toetje loop ik weer naar boven en ik loop naar mijn computer. Ik zie dat er iemand wat op msn heeft gezegd tegen me. Ik kijk en ik zie dat het Jason is. Helaas is hij al offline. Er staat een hele tekst over het geesten oproepen. Hij heeft op mijn rooster gekeken heeft hij gezegd en we zijn even laat uit morgen. Hij heeft alles uitgelegd hoe we precies de geesten gaan oproepen en waar. Ik weet nog steeds niet zeker of ik het wel wil. Vooral na het verhaal dat ik niet helemaal weet van Isabel. Het enige dat ik daarvan weet is dat het niet goed was en dat ze er nog zeker wel een trauma aan over heeft. Ik bel Iris op en ik vertel haar alles wat Jason tegen mij op msn heeft gezegd. Iris schrikt wel een beetje. Natuurlijk ook na dat verhaal van Isabel. 'Weet je echt wel zeker dat je geesten wilt op gaan roepen met die Jason?' vraagt Iris bezorgt aan me door de telefoon en ik zeg duidelijk 'Ja' tegen haar. 'Je moet het zelf dan maar weten, maar ik ga zeker niet mee. Dat is een ding dat zeker is' zegt Iris tegen me en ik zeg dat ik dat wel snap. We zeggen elkaar weer gedag en ik hang de telefoon op. Ik sluit de computer af en ik ga weer in bed liggen om proberen te slapen.