The bastard

Je word wakker van een harde bonk. Je opent je ogen en kijkt opzij. Niets... Je kijkt de andere kant op. Daar digt Yara die een pijnlijk gezicht trekt. 'au..' zegt ze droog. Je schiet in de lach. Echt een Yara-actie. Daar ligt ze op de grond hoor, half in een klapstoeltje gevouwen. Ze moet zelf ook lachen en ze zegt 'Ik ging zitten en toen klapte dat ding opeens in met mij erbij'. Jij nog steeds lachend 'Had je hem wel góéd uitgeklapt?'. Ze trekt een engelengezichtje,'Lalalalala... zal wel niet' X'D. De opa die nog steeds tegenover je in een bed ligt word wakker. Jullie moeten moeite doen om jeullie lach in te houden en kijken alsof er niks gebeurt is. Yara staat zo onopvallend mogelijk van de grond op en klapt de stoel dit keer zo ver als hij kan uit. 'Zo, hopelijk luisterd die stomme stoel dit keer wel' zeg je nog nalachend. 'Ha-ha' zegt Yara en ze steeks haar tong uit. 'Ik zat laatst na te denken om mijn haar bruin te verven. Ik ben dat blonde een beetje zat. Daar zit ik al m'n hele leven mee opgescheept' zegt de daarna. 'Waarom? Ik vind je blonde haar juist apart. Het is niet helemaal licht-blond maar ook niet donker. Bijna niemand heeft die kleur. Daar moet je juist blij mee zijn. Ik wil wel met je ruilen!' zeg je verbaasd in één stuk door. 'Hmm,, misschien heb je wel gelijk. Ik denk er nog wel goed overna.' zegt ze na enkele seconde denken. Zo praten jullie nog verder over van alles en nog wat. Tot de deur open gaat en er een man binnen komt. Die komt zeker voor de opa tegenover je. Je bent verbaasd als je merkt dat de man richting jou bed komt gelopen. Je schat hem rond de 20? Iets jonger. Hij komt naast je bed staan? Yara kijkt met een opgetrokken wenkbrauw hoe hij zijn hand naar je uitsteekt. Je geeft hem dan maar een hand. 'Hoi ik ben Tom Kaulitz'. 'Isabelle' zeg je terug. Je kijkt hem vragend maar ook verbaasd aan? Je kent hem niet eens? Wat doet hij hier. 'Eehmm.. ik kwam even kijken hoe het met je is. Ik heb je.. zeg maar .. aangereden'. OmyGod! Het is al erg genoeg dat je aangereden bént. Nou komt die lul die mij het ziekenhuis in heeft gereden ook nog kijken hoe het met je is? Hoe durft hij. 'Nou, alles is goed.. perfect. Ik heb alleen maar 2 benen in het gips en een buikwond.' zeg je sarcastisch. Hij kijkt een beetje moeilijk naar beneden. 'Ik kan er ook niets aan doen dat je zo schrok en zomaar de straat opliep. Ik wil alleen maar belangstelling tonen, door langs te gaan en om te kijken hoe het met je is maar ik ga wel als je dat liever hebt.' zegt hij een beetje geirriteerd. Snel antwoord je 'Schrok? Waarvan?'. 'Er was een onweersbui. Je schrok van een harde donderslag en stapte plots de weg op... Ik kon je niet goed zien door de regen op mijn voorruit'. 'Oh' Dat is alles wat je weet uit te brengen. 'Dus het is niet alleen jou schuld..' zeg je dan. Hij schud langzaam zijn hoofd. 'Éh.. ik ga even naar de wc' zegt Yara na een tijdje stilte.