The day you saved my life [68]

You are.. WHAT?!
*Kevin pov*
je staat weer voor je huis. Sandra heeft je hand vast en knijpt er in. Je glimlacht naar haar.
Je doet de deur open en gaat naar binnen. Joe stormt de hal in;
"KEVIN!"
Hij rent naar je toe en springt in je armen.
"Joe what the?"
Hij laat je weer los "Waar WAS je?! We hebben je overal gezocht."
".. Zijn mama en papa thuis?"
"nee.. Die zijn.. nog op zoek ."
"Joe ik moet je iets vertellen."zeg je da
"Wat?"
"Ik ben getrouwt."
"Je bent.. WAT?!"
"Ik ben getrouwt met Sandra."
Joe kijkt Sandra aan die verlegen glimlacht
"OOh.. Je bent ZOOOO dood! Als mama en papa DIT horen.. Je bent er gewoon aan!"zegt hij
"Het kan me niet schelen."
'Als ze me nu al willen vermoorden, wat gaat hun reactie zijn als ze horen dat Sandra zwanger is..' denk je bij jezelf
"Wel.. eu.. proficiat."zegt Joe dan "Waarom eigenlijK?"
"Ik hou te veel van haar."zeg je
Sandra glimlacht. De deur gaat achter jullie open.
"kevin!"roept Denise blij uit. Je draait je om en ziet je moeder blij glimlachen. Ze pakt je vast en knuffelt je dood
"hey maM" je klopt onhandig op haar rug
"Kevin." je pa kijkt naar je hand "Wat is dat?"
Denise laat je los en pakt je hand vast; Haar gezicht wordt helemaal rood
"Nee!"
"Ja mama." Je trekt je hand terug "Ik ben getrouwt."
Ze kijkt Sandra aan
"JIJ! JIJ duivels mens!"
"Sandra heeft er niks mee te maken! Het was MIJn beslissing!"roep je en gaat tussen hen staan.
"Waarom? Waarom ben je zo dom geweest? Dit kan je carrière verpesten!"
"Is mijn carrière belangrijker dan mijn leven? mama, ik ben volwassene, ik kan doen wat ik wil!"
"Niet zolang je onder mijn dak woont!"
"Ok dan.. Dan verhuis ik maar. Probleem opgelost."
"Kevin."begint je vader "Dit kan je niet menen
"oh jawel!"
Je pakt Sandra's hand en gaat naar de deur
"Kijk maar eens goed."zeg je boos en stapt naar buiten.
"Kevin! kom terug hier."
"Ik leef niet meer onder je dak."zeg je alleen maar en gaat weg
"KEVIN!"
"Kevin, je moest dit niet doen"zegt Sandra terwijl ze loopt om bij je te kunnen blijven.
Je kijkt haar boos aan.
"Je gaat ook niet beginne hé!"
"Sorry.."
Je zucht en stopt met stappen. Je pakt haar gezicht vast en kijkt Sandra in de ogen.
"Ik vind wel een appartement, groot genoeg voor onze baby en wij. Je kan me vertrouwen."
"Ik vertrouw je.."begint Sandra
Je kust haar en pakt haar hand weer vast. Met grote passen trek je haar mee. Als je ouders je niet meer willen dan vind je er zelf wel iets op. Je hebt ze tenslotte niet meer nodig.