Part 26

'Euh, tuurlijk. Je bent toch een badboy.' ik knipoog voor de grap en kijk naar buiten. 'Dus, vertel eens.' begin ik. 'Waar kom je vandaan?' 'Nou, hier eigenlijk.' Jake lacht. 'Hier geboren en getogen.' Ik blijf hem aankijken, want ik wil natuurlijk meer weten dan alleen dat. 'Nou, ouders gescheiden. Vader vieze vreemdganger. Stiefmoeder vreemd mens. Moeder wint voogdij. Vader nooit meer gezien.' hij neemt een grote slok van zijn drinken. 'Niets bijzonders. Nu jij.' 'Euh, even denken.' Wat moet ik hem vertellen? 'Ouders zijn nog bij elkaar, ik heb een schat van een zusje. Ze is alleen wel fan van OneDirection. En dat was het wel.' Hij kijkt me droog aan en dan lichten zijn ogen op. 'Op het vliegveld vroeg ik of je op je vriendje wachtte. Jij zei iets van: nee dat is al uit. Vertel me daar wat over.' Hij grijnst breed. Hij wul wat over mijn ex weten? Dat is gewoon raar. 'Nee.' zeg ik dus kortaf. 'Ah. Kom op, waarom niet!' lacht hij. 'Het gaat je niets aan.' antwoord ik. Het is waar. Het gaat hem niets aan. 'Hoe heette hij?' vraagt Jake opeens bezorgd. Ik zucht. Misschien lucht het wel op als ik het vertel. Nee, maar alleen een naam is niet erg. 'David.' vertel ik hem. 'En wat ging er mis?' 'Nee, ik ga het niet vertellen.' blijf ik volhouden, maar dat duurt niet lang meer. Jake doet iets met me dat me laat praten, lachen en blozen. 'Je kan alles zeggen. Ik zal nooit iets doorvertellen!' belooft hij, terwijl hij een kruisje over zijn hart tekent. Ik zucht. 'Hij was gewoon te perfect, populair en slim. En ik, ik haalde het nauwlijks door de middelbare. Ik was zijn tegenovergestelde. Iedereen mocht hem en niemand kende mij. En toen bij muziek moesten we een opdracht samen doen. Hij leerde me instrumenten te bespelen en zo ontdekten we mijn, euh, talent. Ik begon van hem te houden. En na een tijdje, zei hij dat tegen mij. Precies wat ik wilde horen. Ik hou van je. We waren altijd samen en steeds meer mensen zagen me en ik had de hoogste cijfers bij muziek. Ik kreeg steeds meer vrienden. En toen, na een tijdje ging David steeds verder weg van me. Soms leek het alsof hij jaloers was op mijn, hoe zal ik het zeggen, gevoel voor muziek.' Ik neem even een slok van mijn cola. 'Ik voelde dat mijn liefde voor hem weggevaagd was met de woorden die hij sprak toen hij het uitmaakte. We hoorden nooit bij elkaar, ik ben populair en jij hoort onderaan, ik had gewoon medelijden met je.' Ik haal even diep adem. 'Ik brak met die woorden. En zo komen we bij het vliegveld. Ik ga hem laten zien dat ik niet onderaan hoor. Maar...' 'You never really can fix a heart.' fluistert hij mijn zin af. 'Je schreef het lied voor hem.'