The day you saved my life [61]

Laily
*Sandra pov*
Je zucht en kijkt naar het staafje in je hand. Je had dit al eerder moeten doen, maar je durfde niet naar de apotheek, je hebt dedeze gevonden in de medicijnkast van Kevins moeder. Je sluit je op in de badkamer en begint de handleiding te lezen.

*Joe pov*
Je ijsbeert in je kamer, wat vind je het irritant als Dalida zo koppig doet Wat denkt ze wel toch? Dat héél de wereld rond haar draait?... Je schudt je hoofd, je bent weer bezig met je boos te maken. Je pakt een paar schone kleren en gaat naar de badkamer. Hij is op slot
"Hey!"roep je door de deur en klopt erop
"BUITEN!"brult Sandra.
"Ok ok." je sloft naar beneden waar er ook een badkamer is.

*Mira pov*
Nick drukt zacht zijn lippen tegen je voorhoofd. Je sluit je ogen en haalt eens diep adem. Je weet best dat door de dood van je neef, het weer niet goed ging tussen jullie. En Kevin en Sandra moesten zich er weer eens mee bemoeien. Je grijnst lichtjes.
"Gaat het?"vraagt Nick
"Jah." Je draait je hoofd en staart naar de golven die tegen de boot klotsen. De zoute wind blaast je haar in je gezicht. Nick wrijft met zijn hand over je rug om je een beetje warm te houden, want je hebt maar een dun kleedje aan.
"Hallo."zegt iemand opeens. Je draait je om en ziet een blond meisje naast je staan.
"Ik ben Laily."zegt ze en steekt haar hand uit
"Nick en dit is Mira."stelt Nick jullie voor.
Ze glimlacht.
"Kunnen jullie mij helpen?"vraagt ze dan
"Waarmee?"
"Kijk, ik heb zo dat raar ding gevonden."ze toont een voorwerp dat ze in haar hand heeft "Ik denk dat het van de boot is, weten jullie waar het naartoe moet?"
Je schudt je hoofd.
"Misschien moet je het aan de kapitein geven."zegt Nick
"Waar kan ik die vinden?"
"In het bestuurkamer ofzoiets."
"Oh.. Kan je meekomen?" Ze gunt je geen blik meer
"eum.. Mira?" Nick kijkt je vragend aan.
"Ga maar.. Ik blijf wel hier.."zeg je met een kleine glimlach
Hij twijfelt nog steeds
"Ga maar! Ik zal niet verdrinken ofzo"lach je dan en hij knikt. Hij gaat met die Laily weg. Je zucht en draait je weer naar de zee. Sandra en Kevin hadden wel gelijk, het doet je goed. Je sombere gedachten gaan een beetje weg en Nick kan weer van je aanwezigheid genieten (nee niet wat jullie denken )

*Kevin pov*
Sandra komt je kamer binnen, haarogen wijd open
"Sandra wat is er?"vraag je. je staat recht en pakt haar meteen vast
"Ik.. Ik ben zwanger.."stamelt ze [héhé srr ]
"Wat?"
"Ik ben zwanger.. Kevin we krijgen een tweeling!"zegt Sandra half-blij half- wanhopig
"Tweeling? hoe kan jij dat nu weten?"
"Een vriendin voorspelde mijn toekomst en zei dat ik een tweeling ging krijgen.."
".. Sandra je kan dat toch niet geloven.."
"Waarom niet?"
"Omdat.. laat ook maar.. We zullen wel zien.."zucht je "Als het maar 2 zonen zijn."probeer je haar af te leiden
"2 zonen? Oh nee!"
"waarom niet? dan noeman we er 1 Kevin, en de andere Paul"grap je.
ze lacht eindelijk. maar dan word ze even serieus.
"Nee Kevin, ik denk echt dat ik zwanger ben, en de test zegt het ook."
"We zullen wel zien.."sus je en geeft haar een kus..

..
Ik denk dat ik al weet hoe Sandra gaat reageren...