Chapter Five. Golden eggs, stupid jokes and a new family. 5.3

‘Eten,’ riep Molly vanaf beneden.
We zaten ondertussen met zijn drieën, omgekleed en wel, in de kamer van Fred en George. Ik was half weggedoezeld op het bed van George, terwijl de tweeling aan het werken was aan nieuwe uitvindingen.
‘Laten we opschieten, voordat mam weer gaat gillen,’ grinnikte George.
Meteen stonden we op en liepen de kamer uit. Wanneer we de trap afliepen, kwam er meteen een geur van voedsel mijn neus binnen en ik voelde hoe mijn maag zich aanspande bij deze geur. Ik had niet beseft hoeveel honger ik had gekregen, ik was echt benieuwd wat we zouden eten. Wanneer we de keuken inliepen, stonden er al verscheidene pannen op de tafel, die ook netjes gedekt was. Iedereen zat om de tafel heen, waardoor er nog maar een paar plekjes beschikbaar waren. Ik ging tussen Harry en Hermione zitten, waarna Fred me een zogenaamd zielige blik wierp. Ik lachte even en gaf hem een stiekeme knipoog, waarna ik me aan de tafel schoof.
‘Ik heb van alles door elkaar heen gegooid, dus ik hoop dat jullie het lekker vinden,’ glimlachte Molly.
Mijn bord werd volgegooid en meteen viel ik aan, zonder ook maar te kijken wat er op mijn bord terechtgekomen was. Zo’n honger had ik dus.
‘Eve, vertel eens wat over jezelf. Fred heeft me al veel verteld, maar lang niet alles,’ glimlachte ze weer.
Ik glimlachte even vriendelijk naar haar terug en bedacht me dat niemand hier eigenlijk wist waar ik vandaan kwam. Ik wist het zelf nog niet eens helemaal; dat werd dus improviseren.
‘Ik ben dus Evanthe James en ik heb eigenlijk altijd thuis les gekregen, van mijn moeder, voordat ik naar Hogwarts kwam. Verder speel ik zwerkbal en hou ik wel van lezen. En dat is eigenlijk alles, ik ben niet zo heel interessant,’ glimlachte ik.
‘Je speelt zwerkbal?’ vroeg Arthur geïnteresseerd.
‘En ze is ook nog eens geweldig goed erin,’ riep Ron vrolijk.
Ik glimlachte even bescheiden en glimlachte wanneer ik zag dat Molly en Arthur beide goedkeurend knikte. Ik leek al best goedgekeurd te zijn. De enige die nog wat op de achtergrond bleef, was Ginny. Haar had ik nog nooit gesproken en ze was ook nog een beetje schuw tegenover me, maar daar zou ik vanavond wel verandering in gaan brengen.
‘Hebben jullie toevallig de Ochtendprofeet gelezen?’ vroeg Molly twijfelachtig.
‘Nee, nog niet. Hoezo mam?’ vroeg Ron.
‘Misschien moeten jullie dat ook maar een tijdje niet meer doen,’ begon Molly, ‘Er staan nogal vreemde dingen in, de laatste tijd.’
‘Zoals wat?’ bemoeide ook George zich er nu mee.
‘Ze hebben zich op Harry gestort. Ze hebben nu een rubriek gemaakt met een wekelijkse update over Harry,’ vertelde ze, met een medelijdende blik in haar ogen.
Harry keek even zuchtend naar beneden, hij moest ook altijd diegene zijn die aangevallen werd. Hij haalde even zijn schouders op en zuchtte weer, ‘Laat ze maar praten. Ik ben niet anders gewend.’
‘Harry liefje, doe me een plezier en lees alsjeblieft niet wat er staat,’ zuchtte Molly nu.
Hij knikte meteen, maar iedereen in deze kamer wist dat dat gelogen was. Harry had altijd een Ochtendprofeet bij zich en hij zou hem vanavond nog wel grondig gaan lezen, vooral nu hij dit gehoord had. Ik bedacht me ineens dat ik ook nog een Ochtendprofeet in mijn tas had zitten. Ik zou straks ook wel even uitzoeken wat er nu weer gebeurd was.

Nadat ik Molly had geholpen met afwassen, wat ze na honderden keren afwijzen toch had geaccepteerd, liet ik me nu zuchtend op de matras vallen. Ik voelde nu al dat het een hectische twee weken zouden worden. Begrijp me niet verkeerd, ik voelde me hier nu al helemaal op mijn plek, maar iedereen zat hier op elkaars lip en je was hier eigenlijk nooit alleen. Dit was één van de zeldzame momenten dat ik eigenlijk alleen was, dus ik sloeg de ochtendprofeet, die ik uit mijn tas had gehaald, open en begon rustig te lezen. Het artikel over Harry was meteen duidelijk zichtbaar; het stond op de voorpagina.

DE JONGEN DIE BLEEF LEVEN, FLIKT HET WEER.
Dat Harry Potter, de jongen die bleef leven na een onderonsje met de heer van het duister, zijn connecties had, was wel duidelijk. Toch had niemand zijn nieuwste stunt zien aankomen. Onlangs is zijn deelname aan het Toverschool Toernooi bevestigd; een toernooi wat uitsluitend toegankelijk is voor meerderjarigen. Hoe meneer Potter dit voor elkaar gekregen heeft, is onbekend. Is er een leraar op Hogwarts die zich heeft ingelaten met de snode plannen van de jongen? Of is het Dumbledore geweest, die duidelijk een betere band heeft met de jongen dan hij laat blijken, die zijn naam in de Vuurbeker gestopt heeft? Er zijn vreemde dingen aan de hand op Hogwarts. Wij houden u op de hoogte.

Ik sloeg de bladzijde om en kwam alweer bij een artikel terecht over het toernooi. De pagina werd gesierd door een foto van mij en Harry. Je zag duidelijk hoe ik kwaad was en met een nijdige blik op Skeeter neerkeek. Deze foto had ze duidelijk niet in mijn voordeel gebruikt, er was namelijk niet te zien dat ik nijdig naar haar keek; ze kon dit op alle manieren gebruiken.

KANDIDATEN IETS TE VERBERGEN?
Er zijn vreemde dingen aan de gang bij het jaarlijks gehouden Toverschool Toernooi. Al eerder werd de deelname van de minderjarige tovenaar Harry Potter bekend, maar er is meer aan de hand. Op onze bijgevoegde foto valt te zien dat de spanningen hoog oplopen bij dit Toernooi. Kandidaten vliegen elkaar om de oren en nijdige gezichten –en discussies- zijn ook zeker niet uitgesloten. Ook de uitvoering van de opdrachten is zeer geheimzinnig. Ontsnapte draken zijn dan ook zeker van de partij bij de eerste opdracht; en dan niet één, maar wel twee ontglipte vuurspuwende wezens. Slechts één hiervan kon opnieuw worden gevangen; waar de ander verblijft, is onbekend. Dit is een duister toernooi; dit is geen toernooi zoals alle anderen. Wij houden u op de hoogte.

Complete onzin. Die Rita Skeeter was duidelijk een fantasievolle schrijver.