Chapter 15

Toen we weer naar binnenliepen zag ik Greg en Emily nog steeds staan praten.
“Ga je mee, naar Greg en Emily?” vroeg ik aan Chris.
“Is goed,” antwoordde hij, hij volgde me richting hen.
“Hey,” zei ik.
“Hoi!” zeiden ze beide enthousiast. Ik was benieuwd waar ze het over gehad hadden, maar daar zou ik snel genoeg achterkomen.
“Chris, moet jij vanavond nog wat?” vroeg Greg.
“Nee… Hoezo?” zei Chris verbaasd.
“We kunnen vanavond wel even met zijn vieren uit eten?” stelde Greg voor. Ik keek naar Chris, hij keek naar mij, ik glimlachte en knikte.
“Ja, leuk, is goed.”
“Jaaaa, gezellig! Dit wilde ik nou altijd al eens doen!” riep Emily enthousiast.
“Waar en hoe laat?” vroeg ik toen.
“Uh, zullen we om een uur of half 7 bij Senses zijn?” zei Greg. Senses? Dat was toch zo’n duur restaurant? Waar je van die enorm kleine hoeveelheden op je bord kreeg? Ik was nog nooit in zo’n soort restaurant geweest.
“Is goed,” antwoordde Chris toen maar.
“Dan ga ik nu zo naar huis… Tot vanavond! En ik haal jou wel op Emily!” zei Greg toen.
“Ja is goed, tot vanavond,” zei ze glimlachend.
“Jullie zijn vast op de fiets?” zei Chris.
“Ja, jij in de auto natuurlijk, luiaard,” zei ik lachend. Chris keek verontwaardigd, ik keek hem lief aan.
“Ik wilde nog een lift aanbieden, maar dat zit er nu niet meer in, hè,” zei Chris.
“Toeeeeeee?” smeekte ik.
“Omdat je zo lief kijkt,” zei hij lachend.
“En de fietsen dan?” vroeg Emily.
“Hmm, daar heb je best wel een punt,” zei Chris nadenkend.
“Zo ver is het niet eens,” zei ik toen.
“Nee, klopt. Oké, jullie gaan maar fietsen, ik kom straks bij je, goed?” vroeg Chris.
“Ja, hoe lang ga je duren?” vroeg ik toen met een glimlach.
“Hoe zo?”
“Ik wil weten hoe lang ik moet wachten,” antwoordde ik.
“Ik zal heeeeeel snel gaan!” zei Chris overdreven.
“Mooi, dan gaan we nu, tot zo,” zei ik en ik gaf Chris een vluchtig kusje.
“Tot zo.” Ik zei Derk nog even gedag en liep toen met Emily naar buiten. Toen we op onze fiets zaten vroeg ik aan Emily hoe het zat met Greg.
“Ja, nou, hij had me dus wél ge-sms’t, maar hij had mijn nummer verkeerd opgeslagen,” zei Emily blij. Ik was blij voor haar, ik had eerlijk gezegd geen hoop meer.
“Oh, gelukkig! En nu?”
“We hebben goed gepraat, ik heb wel de indruk dat hij me toch wel leuk vindt!” zei ze enthousiast.
“Mooi zo, nou en vanavond wordt ook gezellig!”
“Ja, dat zeker. Komt Chris nou vroeger bij jou?” vroeg ze.
“Denk het wel ja, hoop het,” zei ik glimlachend.
“Ik hoef niet eens te weten wat jullie uitspoken,” zei ze toen met een knipoog.
“Wat? We doen helemaal niks hoor,” antwoordde ik.
“Nee?”
“Nee! Kom op, we hebben nog maar heel even wat,” zei ik verontwaardigd.
“Het zou kunnen,” zei ze.
“Nee, dat wil ik niet.” Ik keek Emily serieus aan, ik wist dat Emily heel anders tegen dit soort dingen aankeek, ik vond dat het iets speciaals moest zijn. Ik had mezelf beloofd dat ik zou wachten op de juiste jongen, nou was Chris deze jongen, maar het had geen haast, toch?
“Oké oké, sorry.”
“Nevermind.”
“Tot straks!” zei Emily toen ze de afslag naar haar straat nam.
“Doei!” riep ik haar nog na. Toen ik thuis was kleedde ik me snel om, ik had een heel mooi zwart, kanten jurkje gekocht laatst. Dit leek me een goed moment om die aan te trekken.
“Ik ga vanavond uit eten met Emily, Chris en Greg,” zei ik tegen mijn moeder, vader en Jorn.
“Leuk zeg!” zei mijn moeder enthousiast.
“Ja, en Chris komt hier over een paar minuten, we gaan kwart over 6 weg.”
“Gezellig,” antwoordde mijn moeder. Jorn leek ook enthousiast, en mijn vader, tsja, hij zag weer een kans om over Ajax te kunnen praten. Uiteindelijk zou Chris hier nog veel vaker moeten komen dus ik moest me er maar bij neerleggen. Net op dat moment ging de deurbel. Ik deed open, Chris stapte naar binnen en hij gaf me een lief kusje.
“Snel genoeg?” vroeg hij grijnzend.
“Ja,” antwoordde ik tevreden. Hij zag er goed uit in een blouse en een vrij nette donkere spijkerbroek. We liepen de kamer in.
“Hé Chris,” zei mijn moeder vriendelijk.
“Hoi Sabine,” zei hij beleefd.
“Hey Chris, gozer!” zei mijn vader terwijl hij hem op zijn schouder klopte.
“Hoi ehh…” Ik zag hem nadenken.
“Arno,” zei ik snel.
“Arno,” zei Chris met een glimlach.
“Hoe is ’t jonge? Goede wedstrijd gespeeld vandaag,” zei mijn vader.
“Bedankt, ja gaat goed hoor.” Jorn stond ook op en liep naar ons toe.
“Hey Jorn,” zei Chris toen enthousiast. Jorn gaf hem een boks, ik moest lachen, het zag er wat stom uit. Maar gelukkig vond Jorn Chris wel aardig, en andersom.
“Is dat jouw auto?” vroeg Jorn toen geïnteresseerd terwijl hij wees naar de zwarte Audi R8 die buiten stond, het was echt een hele mooie auto.
“Ja,” antwoordde Chris een beetje verlegen, hij was niet het type om op te scheppen over wat hij allemaal kon kopen.
“Wauw,” zei Jorn toen.
“Dat heb ik even goed geregeld hè?” vroeg ik lachend.
“Tsssss,” siste Chris.
“Grapje,” zei ik terwijl ik hem lief aankeek. Mijn vader ging weer op de bank zitten, Jorn ging ook weer zitten.
“Zullen we even naar boven?” vroeg ik toen, ik had geen zin meer in mijn moeder die allemaal vragen ging stellen.
“Ja is goed.” Chris knikte naar mijn moeder en liep toen achter mij aan de trap op.
“Je broer lijkt me wel aardig,” zei Chris toen.
“Is hij ook, ik kan goed met hem opschieten,” antwoordde ik.
“Hé, mooie kamer,” zei Chris wanneer hij mijn kamer binnenliep. Het was niet echt een speciale kamer, niet typisch meisjesachtig, maar ook niet jongensachtig, gewoon netjes maar wel gezellig.
“Kun je spelen?” vroeg Chris, met zijn blik op mijn keyboard gericht.
“Een beetje, ik zing vooral,” zei ik een beetje verlegen.
“Echt? Dat wist ik niet eens… Laat horen!”
“Wat wil je horen?” vroeg ik twijfelachtig, eigenlijk durfde ik niet zo goed. Hij keek even tussen mijn muziek die er tussen stond.
“Alone Again, van Alyssa Reid?” vroeg Chris. Ik knikte en begon te spelen. Dit liedje speelde ik heel vaak, maar voor mijn gevoel had het nog nooit zoveel betekenis gehad.
”Till now, I always got by on my own, I never really cared until I met you…” zong ik. Chris keek en luisterde aandachtig.
“Wauw, dat was echt heel erg mooi,” zei hij toen lief. Ik stond op en op dat moment kwam hij achter me staan en sloeg hij zijn armen om mij heen.
“Echt prachtig,” fluisterde hij in mijn oor. Hij kuste me in mijn nek, ik kreeg er rillingen van. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en zijn lippen vonden de mijne. Een hartstochtelijke zoen volgde.
“Ik vind je zo leuk,” zei hij zacht. Ik draaide me om en keek hem recht in zijn ogen aan.
“Ik jou ook,” antwoordde ik. Ik pakte zijn handen en trok hem weer naar me toe.
“Ik ben echt smoorverliefd op je,” zei ik. Ik wierp snel een blik op de klok en schrok.
“Ehm, ik wil op zich niet supervervelend zijn of zo, maar het is al half 7.”
“Nu ben je wel vervelend,” zei Chris grinnikend.
“We moeten gaan,” zei ik.
“Nog één kusje?” vroeg hij.
“Nee straks,” zei ik, snel liet ik hem los en liep ik de trap af. Ik keek naar hem en zag zijn beteuterde gezicht, ik moest lachen.
“Wil je alsjeblieft niet zo kijken?” vroeg ik. Chris begon nu ook te lachen en volgde me de trap af.
“We gaan, doei!” riep ik de kamer in.
“Doei!” hoorde ik ze alle drie tegelijk zeggen.