V.Sacha's herinneringen.

Elisabeth VOlturi
Ik stond aan de kant met ongefocuste ogen, dat zag ik door Felix ogen. Echt raar, maar wel makkelijk om als spiegel te dienen. Nu even niet, ik moest me concentreren.
Ik zag Sacha en Tonia jagen. Daarna keerde hij weer met haar naar huis, zoals verwacht nam hij een jurkje uit Jinx kamer. Man, Sacha had het zwaar zitten met zijn vriendinnetje, ze ontsnapte niet aan zijn aandacht, geen seconde.
"Wat heb je tegen mijn moeder?" vroeg hij, de vraag had al een hele tijd op zijn lippen gelegen. TOnia keek verbaast naar hem op.
'Je moeder? De.. De vrouw op de troon? Vriendin van ..Felix?' vroeg ze zacht. Sacha knikte. ze staarde hem aan.
'ze is mijn moeder, van toen ze mens was, Felix is mijn vader. Ik -net zoals de anderen- zijn hybriden.' mompelde hij stil. TOnia hield haar hoofd schuin. Toen RIlde ze even -iets wat vampiers dus echt niet doen.
"Ze viel me aan...door haar heb ik dorst...ze gaat niet over..." fluisterde het meisje. Ik fronste mijn voorhoofd, ik merkte dat Felix -en een heleboel andere mensen- me raar aankeek. Ik schudde mijn hoofd aanwezig en ging dieper in Sacha's herinneringen.
"Zoiets doet ze niet, ze drinkt geen mensenbloed.." verdedigde hij me. Tonia keek hem aan, ze geloofde hem niet.
"Ik kan me haar perfect herinneren, zij heeft van mij een vampier gemaakt...ze had me bijna vermoord." zei ze streng. Sacha schudde even ongelovig zijn hoofd, maar hield zijn mond. Daarna zag ik hoe hij haar naar het feest bracht.
Ik snapte het niet. Waarom beschuldigde ze mij ervan haar te hebben veranderd? ik had haar nooit eerder gezien, ik kende haar niet, en ik dronk zeker geen mensenbloed. Ik had in 10 jaar geen enkele mens gebeten, hoe zou ik dan Tonia veranderd hebben?
Niké haalde me uit mijn concentratie, hij kwam heel enthousiast naast me huppelen in zijn gebruikelijke kinderachtige manier. Schattig, maar nu even niet. Ik probeerde me te concentreren, maar dit was een feest. Ik zou me hier nu geen zorgen om maken, ik zou het opbergen in mijn gedachten en ik zou... Tonia extra in de gaten houden.
'Probleem, Sis?' vroeg Niké met een zeg-gewoon-wat-er-is-want-ik-ben-nieuwsgierig-glimlachje. Ik schudde mijn hoofd.
'Het is een feest, ik zou me geen zorgen mogen maken, je hebt gelijk.'
'Ik heb niet eens iets gezegd.' mompelde hij niet-begrijpend. Ik glimlachte en liet mijn hand even door zijn haren gaan. hij schudde met zij hoofd, en ik liet me gewillig in Felix armen trekken. Ik merkte nu pas dat Sulpicia en Athenodora ook meegekomen waren, maar Aro en Caius waren nu duidelijk met hun vrouwen aan het dansen. Normaal mochten ze niet mee, het was de eerste keer dat ze mee kwamen, het eerst in tien jaar dat ze meekwamen, het eerst in tien jaar dat ze nog eens buiten waren. Corin hield ze gelukkig, maar het verslaafde ze.
Aro kwam met veel flare bij ons staan, knikte vriendelijk.
'Felix, Elisabeth.' zei hij zacht. ik knikte terug en ik kreeg het gevoel dat Felix nog steeds geneigd was om te buigen. ik duwde met mijn elleboog tegen zijn buik om hem tegen te houden. Hij hoorde niet meer bij de Volturi, en na een jaar was ik het echt wel gewoon om hem zonder zijn kapmantel te zien lopen. Hij boog zich naar me toe en ik kuste hem. ERgens op de achtergrond hoorde ik gefluit, ik herkende de zeven verschillende tonen. Toen ik Felix even adem liet halen, stak ik mijn tong uit naar mijn kinderen. Dit zou misschien raar lijken, en ze zouden voor altijd mijn kleine schatjes blijven, maar...soms leek het eerder alsof we gewoon beste vrienden waren, of dat het eigenlijk mijn kleine broers en zusjes waren, ze gedroegen zich toch zo.