056*

In een fractie van een seconde stond ik langs het bed. 'Oh,' Bill stond een beetje ongemakkelijk in de deuropening, terwijl Tom ook overeind ging zitten. 'Kwam ik op het verkeerde moment?' Tom grinnikte en schudde zijn hoofd, 'nee hoor, niets aan de hand.' 'Dat zeggen ze allemaal!' Gustav verscheen langs Bill. 'Maar stiekem....!' Hij ontweek het kussen dat hij van Tom naar zijn hoofd kreeg gegooid, maar herstelde zich snel. 'Moet jij je niet eens aan gaan kleden, Crissie?' Zei hij terwijl hij naar mijn handdoek wees. 'Georg is beneden al bezig met de tafel dekken voor het ontbijt.' 'Ja! Ik was al van plan om me om te kleden! Maar liever niet als iedereen erbij staat te kijken.' 'Is goed, is goed! Hint begrepen! We zijn al weg.' Gehaast trok Gustav Bill mee en verdween toen naar beneden. Tom keek me glimlachend aan. Hij dacht dus kennelijk dat hij wél mocht blijven. Nou... Nee. 'Jij ook, Tom! Maak dat je weg komt!' Het kussen dat nog bij de deur lag gooide ik terug naar hem en viste een setje kleren uit de kast. 'Waarom mag ik niet blijven?' Riep hij verontwaardigd. 'Ik stel het niet op prijs om bekeken te worden als ik me aankleed, ook niet door jou! Nou, ga naar beneden!' En ik duwde hem de kamer uit om me eindelijk rustig aan te kunnen kleden.

Eenmaal beneden was de tafel al gedekt en drong de geur van heerlijk vers gebakken broodjes mijn neus binnen. 'Georg, ik wist niet dat jij met een oven om kon gaan?' Grinnikte ik terwijl ik hongerig aanschoof. 'Wie gaat twijfelen aan mijn kookkunsten krijgt niets!' En hij haalde de mand met broodjes voor mijn neus vandaan. 'Kookkunsten?' Ik keek hem verbaasd aan, 'broodjes in de oven leggen en er weer uit halen? Noem je dat koken?' Hij zette de broodjes weer op tafel en ging beledigd zitten, waarna iedereen hongerig aanviel op de broodjes.