IV. Tuinfeest... deel 2

Elisabeth VOlturi
'Zo zo, hier zijn we opnieuw. Alweer een jaar voorbij.' mompelde Tristan toen hij bij ons kwam staan. Ik knikte. Felixs armen voelde veilig. Blijkbaar was Aro niet de enige die op Tristan lette om zijn eigen gesprekspartner te kiezen. Dagmar stond achter Tristan met zijn rug toe, maar als Tristan veranderde van plaats, veranderden Aro en Dagmar vanzelf mee. Hoe typisch.
'Begint het te wennen, hier?' vroeg hij onnodig, hij vroeg het elk jaar.
'De meeste mensen zijn dingen na een jaar of tien wel gewend.' mompelde ik zacht. Tristan glimlachte en keek naar me.
'Jij bent geen mens, je bent een vampier, eentje van de eerste Clan.' mompelde hij. Ik haalde mijn schouders op. Het deerde me echt niet als ik tot de eerste of de laatste Clan behoorde. Het deerde me niet dat hij het liefste van al zou hebben dat ik hem vader noemde of zo.. hij had zijn kans verkeken; op dat vlak had Dagmar gelijk, maar ik zou het hem niet zeggen, noch zou ik in staat zijn om Tristan in de nabije toekomst -neem nu de eerste duizend jaar of zo- te vergeven.
Ik keek glimlachend toe hoe Leliël genoeg geduld probeerde op te brengen omdat Dani haar wilde leren dansen. Blijkbaar had Gregory de piano terug naar buiten gebracht. Abel speelde iets wat op een soort van wals klonk. Het leek saai in mijn ogen, maar Leliël had veel plezier in Dani's armen. Ik was blij dat toch de meerderheid van mijn kinderen al een soulmate gevonden had. Freek, Akshay en Sacha zouden wel iemand vinden, hoewel... Sacha leek het erg goed te kunnen vinden met Tonia. Dan bleven er alleen maar Freek en Akshay over. Alsof dat nog lang zou duren. Eigenlijk maakte het niet echt uit, maar de kinderen die een partner voor het leven hadden leken het gewoon veel leuker te vinden.
Dani glimlachte, Leliël trok Freek mee. Dani kwam onze richting uit.
'Jullie gaan toch ook dansen?' vroeg hij lachend. Ik keek verbaast naar Felix. Zou hij in mijn blik kunnen lezen wat ik dacht? Ik kan niet dansen, ik kan niet dansen, dit is mijn genre niet en ik ben vergeten hoe dit ding ging.. Geloof het of niet, maar als driejarige had ik het wel gekund. Marcus had er zijn tijd ingestoken zodat ik het zou kunnen, maar ik had er nooit veel van gebakken, en nooit geoefend, dus was ik het gedeeltelijk -lees als; volledig- verleerd. Felix glimlachte, nam mijn hand en leidde me naar de dansvloer. In zijn ene hand hield hij mijn hand, zijn andere hand lag onderaan mijn rug. ik keek gegeneerd naar mijn voeten. Komaan zeg, ik was laf bezig. Ik was een vampier, dit zou gewoon makkelijk moeten gaan. Stuntelig en onhandig waren voor eeuwig uit mijn woordenboek geschrapt. Ik stak mijn kin een beetje in de lucht, maar ik was blij om te merken dat Felix -net zoals een pianovirtuoos- ook een uitstekend danser was. Het leek alsof ik elke dag nog nieuwe dingen over hem leerde.
Vanuit mijn ooghoek zag ik Sacha komen, Tonia was bij hem in een rood kleedje. Ik herkende het uit Jinx haar kast, ze keek met toegeknepen ogen naar haar broer. ik hoorde Sacha het meisje geruststellen. Ja, er waren hier veel vampiers, veel die ze niet kende. Het was een soort familiefeest, in de zomer. Hier konden we genieten van de laatste restjes zon, zonder dat mensen ons zouden kunnen zien.
Sacha begeleide haar naar de dansvloer, Tonia hield mij altijd in de gaten, ik zag het in haar hoofd, ik zag het door haar ogen. 1 keer kwam Sacha dicht genoeg voor mij om hem aan te raken, hij had al zijn focus nodig om Tonia zo veel mogelijk rustig te houden, daarom moest ik Aro's gave gebruiken. Ik glimlachte even naar Felix die aan de kant ging staan zodat ik me kon focussen.