03 # The White Villa

We naderen het grote witte villa, waardoor ik hem even verbaasd aankijk.
'Wat?' vraagt hij verbaasd.
'Ik had niet verwacht dat jij het rijkeluiskindje was', zeg ik, met een ondeugende twinkeling in mijn ogen.
Zijn mondhoeken krullen omhoog, maar de enige reactie die ik krijg is een zacht duwetje tegen mijn arm. Zelfvoldaan kijk ik naar het huis. Dit gaat nog leuk worden, denk ik bij mezelf.
Hij opent de deur en laat mij vervolgens als eerste naar binnen. Dankbaar doe ik een stap richting het luxe leven waarvan ik alleen maar heb kunnen dromen.
'Wauw', stamel ik, 'Alles is groot en wit.'
Zijn lach galmt aangenaam mijn oren binnen.
'Je leert eraan wennen', zegt hij met een hoofdknikje.
Ik glimlach en loop nieuwsgierig richting de woonkamer, die er, verrassend genoeg, wel gezellig uitziet. De openhaard, het zijdezachte kleed en de heerlijk uitziende sofa. Ja, hier zou ik best kunnen wennen.
'Bevalt het al beter?' vraagt hij als hij mijn blik ziet.
'Ja, het leert al wennen', zeg ik, als ik me op de sofa laat vallen
Nogmaals mag ik genieten van zijn stralende lach en besef al snel dat het gevoel dat ik kreeg, toen ik hem voor het eerst zag, niet is weggegaan. Het aangename warme gevoel vanbinnen, dat iemand je zowaar mag.
'Ik zal even verband halen', zegt hij en hij verdwijnt een van de vele kamers in.
Ik laat mijn ogen over de inhoud van de kamer glijden en besef al snel dat ik me ontspan. Op de openhaard staat een foto van hem een blond meisje. Ze heeft krullend haar en een prachtige glimlach. Ondanks dat ik hem nog maar net ken, voelde ik een steek van jaloezie. Hij had al een vriendin, een móóie vriendin. Maargoed, alles kan kapot...

In een nieuw blauw shirt komt hij de trap aflopen met in zijn hand een rolletje verband en een veiligheidsspeld. Zijn shirt past perfect om zijn lichaam en laat zijn spieren goed uitkomen. Ik begin snel het geïmproviseerde verband van mijn hand los te maken, zodat ik mijn seksuele verlangens een beetje kan stillen.
'Laat mij maar.'
Hij raakt mijn hand maar lichtjes aan, maar ik voel de hoeveelheid warmte door heel mijn lichaam schieten.
'Gaat het wel?' vraagt hij bezorgd.
'Ja, hoezo?'
'Je ziet zo rood.'
Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd, waardoor ik het alleen maar nog warmer krijg. Kan ik het helpen dat ik al een hele tijd droog sta?
'Ik snap het niet', mompelt hij, 'Misschien-'
'Verbind het nou maar', kap ik hem af. 'Alsjeblieft', voeg ik eraan toe als ik doorheb hoe bitchy dat eruit kwam.
Hij knikt langzaam en laat zijn onderzoekende blik nog even op mij rusten. Ik knijp onopgemerkt in mijn hand, zodat mijn snee begint te bloeden. Snel kijkt Tyler weer naar mijn hand in plaats van naar mij.
Ik volg elke beweging die hij maakt en besef al snel dat ik hier zo snel mogelijk weg moet komen.
'Dankje', zeg ik als hij klaar is.
Hij glimlacht lief, maar ik voel zijn onderzoekende blik nog steeds op mijn gezicht rusten.
'Ik denk dat ik maar eens ga', zeg ik. Ik sta op en wil weglopen als hij zijn hand op mijn arm legt.
'Ik weet nog niet eens je naam', zegt hij.
'Mary', antwoord ik ademloos.
Ik verdink in zijn eindeloze bruine ogen en voel de vloer onder mijn voeten verdwijnen.
'Tyler' zegt hij zacht, 'Je kan hier logeren als je een plek nodig hebt.'
Ik wil knikken, maar voel mijn hoofd snel heen en weer schudden. 'Ik moet weg, gaan, ik...' verward ren ik het huis uit. Die jongen maakt me gek. Ik moet zorgen dat ik eerst die opwinding kwijt raak, voordat ik hem weer tegenkom. He's just to much to handle for me.