Deel -13-

Hij vond het een prettig idee dat we in hetzelfde werelddeel zouden zijn. Een gelukkige samenloop van omstandigheden, denk ik.” “Jij hebt geluk. Het klinkt alsof hij er behoorlijk cool onder was,” zei Anna, terwijl ze haar ogen neersloeg. “Het heeft me ontzettend veel moeite gekost om mijn ouders over te halen om me te laten gaan. Mijn moeder weet zeker dat ik arts zal worden en ik had niets kunnen uitkiezen wat minder met een studie medicijnen te maken heeft, dan dit. Ze zei dat ik deze zomer mocht ‘spelen’, zoals ze het noemt, maar ik moest beloven dat ik mijn prioriteiten zou bijstellen als ik weer in Zweden ben.” Anna zuchtte. “Ik zou willen dat ze me een beetje met rust liet. Ik bedoel: ik ben negentien. Ik zou mijn eigen beslissingen moeten nemen.” Anna haalde haar schouders op en glimlachte zwakjes. “Ben jij negentien?” Liv kon het niet geloven: Anna was twee jaar ouder dan zij en zat niet meer op de middelbare school. “Ik ben eigenlijk verbaasd dat mijn vader me heeft laten gaan. Maar hij is op zichzelf gaan wonen toen hij zestien was om foto’s te maken van popsterren en ‘een jaren zeventig leven te leiden’, Liv maakte kleine aanhalingstekens in de lucht. “Ik denk dat hij zich door zijn verleden verplicht voelt om mij te vertrouwen” “Wauw. Jou vader klinkt geweldig. Helemaal het tegenovergestelde van mijn ouders.” “Denk eraan, dit is allemaal in theorie.” Liv glimlachte en stelde zich haar vader voor, die worstelde om zijn liberale opvattingen te combineren met zijn beeld van een goede vader. “In de praktijk is hij vrij streng. Maar we hebben veel lol samen.” Liv miste haar vader opeens. “Wat wil je gaan doen, als je geen medicijnen wilt gaan studeren?” Vroeg Liv aan Anna, terwijl ze wenste dat ze ook maar een idee had van wat ze wilde doen als ze volgend jaar van de middelbare school zou komen. Ze had geprobeerd er niet aan te denken, maar besefte dat de tijd om een beslissing te nemen veel te snel naderde. “Ik weet het niet zeker,” zei Anna gefrustreerd. “Eerlijk gezegd wil ik al tijden bij Music Mix werken. Dat is het enige wat ik ooit heb gewild. Als deze zomer verloopt zoals ik hoop, krijg ik aan het einde een baan aangeboden waar mijn moeder zeker kapot van zou zijn.” Anna zuchtte en keek het plein rond voordat ze verderging.

Reactie?