Chapter 14

We hadden kaartjes gekocht en liepen de ArenA binnen, er hing een goede sfeer. We kwamen precies op het juiste moment want de spelers liepen het veld op. Ik zocht Chris en vond hem al snel.
“Kijk, daar is Chris!” zei ik, terwijl ik Emily aanstootte.
“Ja! En daar Greg!” antwoordde ze. Het publiek begon te juichen ook vak 410 liet van zich horen. De wedstrijd was weinig spectaculair maar ze wonnen wel, Chris werd verkozen tot Ajacied van de wedstrijd, ja, dan voel je je wel een beetje trots.
“Wat doen we nu?” vroeg Emily.
“Wachten,” zei ik vastbesloten, ik wilde Chris nu absoluut nog even zien.
“Uhm, voor Chris zeker? Dan zien we Greg dus ook…” zei ze twijfelend.
“Wil je dat niet?” vroeg ik.
“Nee, ik weet niet wat ik moet zeggen of doen,” zei ze zacht. Zo kende ik Emily echt niet. Ze moest hem wel heel erg leuk vinden, maar hij sms’te haar niet, dus de kans dat het andersom ook zo was, was erg klein.
“Kom op joh, dan blijf je lekker bij mij en Chris en doe je alsof je Greg niet ziet,” zei ik toen, al wist ik dat dit niet het beste idee was.
“Nou ja, ik blijf wel voor jou,” zei ze.
“Bedankt,” antwoordde ik met een glimlach.
Waar ben je? Kom je in het spelershome? whatsapp’te Chris toen.
Supportershome, ik kom het spelershome niet zomaar in, immers.
“Kom,” zei ik terwijl ik Emily aan haar arm meetrok.
“Waarheen?”
“Spelershome.” We liepen tussen de drukte door weer naar buiten, richting het spelershome. Voor de ingang stond een man, die zag er niet uit alsof hij ons zomaar ging binnenlaten.
Ik kom nu naar de ingang. stuurde Chris terug. Even later verscheen hij bij de deur en zei tegen de man dat wij naar binnen mochten.
“Goed gespeeld!” zei ik trots, nadat ik hem een kus had gegeven. Emily liep naast ons maar ik zag haar bij elke stap steeds zenuwachtiger worden. Chris pakte mijn hand en zo liepen we naar binnen. Ik zag de spelers en een paar supporters staan. Er hing een gezellige sfeer.
“Hé Marenne!” zei Derk toen hij me zag.
“Hoi Derk,” antwoordde ik vriendelijk. Nicolai zwaaide ook. Meer achteraan stond Greg, gelukkig, dan bleven wij hier staan. Derk kwam naar ons toe en gaf toen Emily een hand.
“Emily,” zei ze, terwijl ze Greg nauwlettend in de gaten hield.
“Oh, van Greg?” zei Derk toen. Emily keek hem scheef aan.
“Wat?” vroeg Emily toen.

“Of ben jij niet dat meisje van Greg?” Verbaasd keek ik van Emily naar Chris en vervolgens weer naar Derk. Derk besefte toen dat dit misschien niet helemaal het juiste onderwerp was, snel begon hij over de wedstrijd.
“Hey,” zei toen een mannenstem achter ons. Ik draaide me om, daar stond Greg.
“Hoi,” zei Emily zacht, ik knikte even. Toen werd het even stil, een beetje ongemakkelijk stil. Derk besloot maar weer weg te gaan.
“Ik had je ge-sms’t,” zei Greg toen. Verwonderd keek ik naar Greg. Emily keek raar op.
“Huh?” zei ze toen. Chris boog zich naar me toe en fluisterde: “Kom, we gaan.” Hij trok me mee, zo bleven Greg en Emily alleen achter.
“Hey Marenne!” zei Frank vrolijk toen Chris en ik richting hem kwamen lopen.
“Hoi,” zei ik vriendelijk.
“Weet je wel dat dit talentje binnenkort waarschijnlijk bij ADO of Twente voetbalt?” zei Chris trots.
“Echt waar? Dus ze hebben wat van zich laten horen?” vroeg Frank geïnteresseerd.
“Ja, morgen bellen ze me waarschijnlijk,” zei ik blij.
“Wat super! Jammer dat er geen damesteam bij Ajax is,” zei Frank toen.
“Ja, dat had leuk geweest,” zei Chris enthousiast.
“Hmm, waar denk je dan aan Chris? Het blijven gescheiden trainingen en kleedhokken, hoor,” zei Frank lachend. Chris werd een beetje rood. Ik moest lachen, hij was echt schattig als hij bloosde.
“Grapje joh,” zei Frank terwijl hij Chris op zijn schouder sloeg.
“Hé Chris en Marenne,” zeiden Siem en Nicolai terwijl ze aan kwamen lopen.
“Hey,” zeiden Chris en ik tegelijk.
“Dus, je wordt een profvoetbalster?” vroeg Siem blij. Had Chris het verteld?
“Nou ja, dat zou ik niet zo zeggen, maar er was wel interesse ja,” zei ik toen.
“Leuk! Goed zo. Dan moeten wij ook maar eens op de tribune zitten!” Ik lachte, dat zou leuk zijn.
“Kijk maar uit, straks speelt ze jou uit,” zei Siem toen lachend tegen Chris.
“Ah nee, zo goed ben ik echt niet hoor,” zei ik, Chris een beetje verdedigend.
“Siem kun je wel uitspelen denk ik, hoor,” zei Chris.
“Ja, dat kan iedereen,” zei Nicolai toen op zijn beurt.
“Leuk jongens, ik hoor het wel weer,” antwoordde Siem hoofdschuddend.
“Kom, we halen even wat drinken,” zei Chris toen tegen mij. Ik knikte en liep achter hem aan. Chris bestelde drinken voor ons beide.
“Mag ik je een kusje geven?” vroeg Chris toen. Ik begon te lachen.
“Waarom vraag je dat?”
“Gewoon, omdat we hier tussen allemaal vervelende jongens staan die stomme opmerkingen gaan maken.” Chris glimlachte lief.
“Het mag altijd,” antwoordde ik.
“Als het niet had gemogen weet ik niet eens of ik me wel had kunnen inhouden.” Snel gaf Chris me een kus, die uitdraaide op een lange zoen.
“Oooh Chris!” hoorde ik stemmen op de achtergrond. Chris liet me los en keek op. Hij kleurde een beetje rood.
“Ik zei het,” zei Chris toen.
“Vind je het erg?” vroeg ik.
“Kom,” zei hij, terwijl hij mij meetrok naar een andere ruimte waar niemand was. Daar drukte hij me zachtjes tegen de muur en begon me weer te zoenen.
“Jij krijgt er nooit genoeg van hè?” grinnikte ik toen.
“Nee, dat komt omdat je zo leuk bent, daar zou je eens mee op moeten houden,” zei hij serieus, terwijl hij me recht in mijn ogen aankeek.
“Waarom? Ik vind het zo wel leuk,” zei ik. Ik gaf hem nog een lange zoen, vervolgens trok hij mij tegen zich aan en gaf mij een kusje op mijn voorhoofd.
“Ik denk dat we maar weer even terug moeten,” fluisterde hij toen.