Make you feel my love - 23.2

      “Wordt eens wakker” een grote glimlach stond op Louis’ gezicht toen hij Harry in zijn zij porde. “We gaan bijna landen, wordt wakker!” Harry opende kort zijn ogen, om Louis een boze blik toe te werpen, om ze weer snel te sluiten. Hij hield er niet van om wakker gemaakt te worden. Zelfs niet door Louis. “Oh kom op, Hazza” Louis trok een pruillip en keek de krullebol nog even aan, toen hij door had dat deze niet meer reageerde haalde hij zijn schouders op en draaide zich om. “Hoi”
      “Hey” Zayn keek Louis even raar aan, maar ja. Louis was nu eenmaal Louis. “Ben je blij dat we bijna gaan landen?” Louis knikte. Natuurlijk was hij blij, hij ging Eleanor terug zien. Iets waar hij ongelofelijk blij om was. “Dat dacht ik al” Zayn glimlachte.
      “Waarom slaapt Harry nog?” Liam was over de stoelleuning gaan hangen zodat hij de jongens achter zich, Louis, Zayn en Harry, kon aan kijken. “We gaan bijna landen”
      “Hij wilt niet wakker worden” Louis haalde zijn schouders op. “Hij zal straks wel wakker gemaakt worden door een stewardess”
      “Waarschijnlijk wel” Niall had zich net zoals Liam op zijn knieën in zijn zetel gezet zodat hij de andere jongens kon aan kijken. “Hoe lang is hij al aan het slapen?”
      “Sinds we vertrokken zijn met het vliegtuig. Het is echt erg” lachend schudde Louis zijn hoofd. “Zijn jullie blij dat we bijna gaan landen?” herhaalde hij de vraag die Zayn luttele seconden eerder aan hem gevraagd had.
      “Langs de ene kant wel, langs de andere kant niet. Ik ga de concerten missen, jullie toch ook?” de jongens knikten. “Maar ik ben blij dat ik nu weer meer tijd thuis kan door brengen. Samen met mijn familie en met Danielle” een glimlach verscheen op Liams gezicht toen hij aan het meisje dacht, aan zijn meisje. “Dus ik zit een beetje met een dubbel gevoel. Ik denk dat het wel leuk is om een paar dagen thuis te zitten, maar daarna wil ik sowieso weer gaan optreden”
      “Ik begrijp helemaal wat je bedoelt” Zayn keek Liam met een glimlach aan. “En jij Niall? Ben jij blij of toch niet?” de blonde Ier haalde kort zijn schouders op.
      “Ik deel Liams mening wel, ik bedoel maar ik ga binnen een paar dagen weer willen optreden. Dat weet ik nu al. Maar ik ben echt ongelofelijk blij dat ik terug thuis ga zijn, ik heb haar echt gemist. Snap je?” zonder zelfs haar naam te vermelden wisten de jongens over wie Niall het had. Na haar verschijning op hun concert, nadat Niall haar had gekust, hadden de twee nog even gepraat. Ze had alles, wat ze op het podium al gezegd had, nog eens herhaalt. Zodat ze er zeker van was dat hij alles gehoord had. Daarna had hij gezegd wat hij er van vond en hadden ze een afspraak gemaakt. En als ze zich er aan zou houden zou ze nu op hem aan het wachten zijn op de luchthaven.
      “Zorg er alsjeblieft voor dat je niet gaat kwijlen, ik denk niet dat het personeel daar erg blij mee gaat zijn” breed grijnzend keek Louis de blonde Ier aan. “Ik weet dat je mijn beste vriendinnetje ongelofelijk graag ziet en dus niet kunt wachten tot je haar terug ziet. Maar alsjeblieft Niall, hou je in” nog steeds grijnsde Louis, waarop Niall zijn tong uit stak. “En dan noemen ze mijn de onvolwassenste” Niall viste één van de zakjes noten, die uitgedeeld waren door het personeel van het vliegtuig, en gooide deze naar Louis’ hoofd. “Hey,” nog voor Louis verder iets kon zeggen ging het lichtje van ‘Gordels aan’ branden. Waardoor Liam en Niall zich omdraaide en weer op hun plaatsen gingen zitten.
      “Harry, wakker worden!” Zayn was over Louis heen gaan hangen zodat hij de krullebol wakker kon maken. “We gaan landen, je moet je gordel om doen” een geïrriteerde zucht kwam uit Harry’s mond en hij mompelde nog wat voor hij zich recht zette en loom zijn gordel om deed.
      “Nu goed?” Zayn knikte, Harry wreef de slaap uit zijn ogen en probeerde deze daarna open te houden en niet weer in slaap te vallen. Iets wat hem veel moeite koste. “Louis?” de jongen met de streepjes T-shirt keek Harry vragend aan. “Waarom hangen er nootjes in je haar?” de lach van Niall vulde het vliegtuig.

Het volgende deel is deel 100 en het laatste echte deel, er komen natuurlijk nog drie epilogen (;, kunnen jullie dat geloven? Ik heb 100 delen geschreven, helemaal op mijn eentje in nog geen jaar tijd. Wow, dat had ik nooit verwacht ... Ik hoop dat jullie dit deel een beetje goed vonden, ik wilde nog één deel met enkel de jongens schrijven (: