Hp|| Cigarettes and Valentines|| GW 26

Lucca lag op de bank in de leerlingenkamer en staarde naar het plafond. Ze blies een bel van de kauwgom in haar mond. De drukte in de leerlingen kamer leek Lucca niet te storen. Ze was aan het nadenken over hoe de zaken nou liepen. Omber, George, irritante zwadderaars, het ministerie. Niet dat haar ouders op het ministerie werkten, nee daar waren ze veel te eigenwijs voor. Het was grappig als je eigenwijs was op de leeftijd waarop Lucca nu was werd je gezien als “rebels”. Op de leeftijd van haar ouders als “eigenwijs”. Ze blies opnieuw een bel, de vorige was geknapt, en dacht na over SVP. Wat zou er gebeuren als ze werden gepakt? Lucca draaide zich op haar zij en keek naar het vuur.

‘Ren! Verdomme Lucca! Ren!’ Schreeuwde Rhine naar haar terwijl zij en George aan haar armen trokken.
‘Dit is dus niet het moment om nieuwsgierig te zijn.’ Zei George tegen haar.
Een verlammingsspreuk die rakelings langs hen heen ging leek haar te verlossen van haar trance. Ze draaide zich om en rende met Rhine en George mee naar Fred die stond te wachten op de hoek.
‘Waar gaan we heen?’ Vroeg Lucca aan de tweeling en George.
‘Ik weet wel wat.’ Zei Fred.
Niet veel later stopte ze bij een gebocheld standbeeld. Lucca en Rhine keken elkaar raar aan en gingen toch maar de tunnel binnen. Niet veel later volgde Fred en George die het gat sloten.
Lucca keek naar haar borst die als een gek op en neer ging, net als die van de rest.
‘W.. waar zijn we?’ Vroeg ze totaal uitgeput en met een frons. George legde zijn vinger op haar lippen als een teken dat ze moest zwijgen.
Lucca hoorde geschreeuw en voetstappen die langs het standbeeld gingen. Als ze was blijven praten hadden ze haar vast gehoord. Ze keek de gang in en was benieuwd waar hij heen ging. Ze keek even naar de rest en liep door de tunnel.

Lucca keek in het vuur en schudde haar hoofd. Wat was er nou net gebeurt? Ze ging rechtop zitten en keek de leerlingen kamer rond. Ze had echt geslapen. Ze had een spiegel nodig. Straks dan zat ze onder de stift of iets anders.
‘Geen zorgen.’ Zei George die in een stoel naast haar zat. ‘Ik heb je goed beschermd tegen de stiften.’ Zei hij met een grijns.
‘Heb je nou zitten kijken hoe ik slaap?’ Vroeg ze met een frons. George knikte. ‘Creep.’ Mompelde ze met een lach.
Ze ging zitten en keek weer naar het vuur. ‘Ja, ik ga slapen.’ Zei ze uiteindelijk en drukte een kus op zijn lippen en liep naar boven. Ze sprong boven op Rhine die een gil gaf.
‘Ik sliep.’ Mompelde ze en duwde Lucca van zich af. ‘Ik haat je, ga iemand anders pesten.’ Mompelde ze en rolde om en sliep weer verder. Lucca grijnsde en rolde ook, nadat ze haar pyjama had aangedaan, haar bed in. Ze had geen idee hoe laat het was, maar bijna iedereen sliep al en de leerlingen kamer was behoorlijk rustig geweest. Dus het moest al tegen middernacht zijn. George had al die tijd bij haar gezeten. Wat zou hij hebben gedaan als ze niet wakker was geworden? Had hij haar daar gewoon laten liggen? Haar naar boven gedragen en in bed gelegd? Nah, dat kon niet. Hij kwam de trap niet op. Wat dan? Had hij haar dan haar toegedekt? Lucca draaide zich even om. Misschien zou hij haar hebben wakker gemaakt.