Let me love you # niall horan.

Het was een koude december avond, in december of course. Het was donker buiten en het regende. Regenen, dat hoort het verdomme te doen in oktober, toen de zon scheen, nu is het december en dan hoort het te sneeuwen, niet alleen maar te regenen. Nou, het regende dus. Buiten in de stromende regen rende een meisje. Een mooi, blond meisje, helemaal verregend. Wat zielig toch.. Het blonde meisje liep snel door de straat. Ze droeg een kort leren jasje, wat haar perfect stond, maar wat helemaal doorweekt was. Jammer. Het meisje rende door de regen, richting een groot flat gebouw, zou ze daar wonen? Ze sprong over de grote regen plassen en veegde de make-up strepen een beetje onder haar ogen vandaan. Snel rende het meisje het flat gebouw binnen en haar natte vinger drukte op de bel van appartement 34D.
"Niall Horans appartement", kwam er uit de speaker.
"Ik ben het M-", ze kon haar zin niet afmaken.
"MADS!", kwam er gillend uit de speaker en Maddison wreef lachend over haar oor, "Ik doe de deur naar het trappenhuis wel open!"
Een luide 'piep' en de deur naar het trappenhuis en de lift ging open.
"Thanks", zei Maddison glimlachend tegen de speaker en liep richting het trappenhuis. Ze sprong met twee treden tegelijk omhoog en gleed ook een paar keer bijna uit.
Ze stapte de 3e verdieping op en zag het vertrouwde warmrode tapijt van de gang. Sloffend liep ze richting de D-vleugel, richting het 4e appartement, het appartement van Niall.
Glimlachend klopte Maddison aan op de deur, waar het bordje met 'Niall Horan lifes here! Do you have any food?' op stond. Alweer moest Maddison erom lachen, ze moest elke keer erom lachen.
Na ongeveer 30 seconde gooide de vrolijke blonde Ier de deur open en vloog om Maddisons nek.
"MAAADS", gilde hij vrolijk en knuffelde haar plat, "Waarom ben je drijfnat?"
"Het regent, slimpie!" "Echt waar?" "Ja, niet gemerkt ofzo?" "Neuj.."
Niall begon een beetje te blozen, iets wat Maddison zo schattig vond, altijd. Maddison grinnikte even en keek toen weer naar de blozende Niall.
"Nou-eh", stotterde Niall toen, "Kom-eh binnen!"
Niall hield de deur open als een echte heer en Maddison liep giegelend naar binnen. Alleen Niall kon haar laten giegelen, niemand anders kon dat, alleen de schattige Niall.
Niall sloot de deur achter Maddison en huppelde naar de kamer.
"Moet je trouwens een jogging hebben?", vroeg hij toen weer vrolijk. Typisch Niall, de ene keer verlegen en twee seconden later weer heel vrolijk.
"Doe maar", gilde Maddison achter Niall aan, die weer naar zijn kamer racete. Glimlachend keek Maddison hem na en liep de kamer in. Zijn huisje was rommelig, maar echt Niall, gewoon schattig.
Na een paar minuten kwam Niall weer binnen gehuppeld, met een zwarte sweater en een grijze jogging broek over zijn arm hangen.
"Hier", zei hij en hij overhandigde Maddison de kleren.
"Waar kan ik me even omkleden?", vroeg ze voorzichtig aan Niall.
"Eehh-", stamelde hij, "Ehh-doe maar op m'n kamer.." Niall begon een beetje te blozen en Maddison ook. Ze was natuurlijk wel al vaker op zijn kamer geweest, maar het feit dat Niall bloosde deed haar ook blozen. Ze vond hem al een tijdje leuk, leuker dan leuk, maar dat liet ze niet merken, of in ieder geval zo weinig mogelijk. Ze probeerde vaak zo gewoon mogelijk naar de schattige Niall te doen.
Langzaam liep ze, nog steeds in haar natte kleren, richting Nialls kamer. Ze deed de deur dicht en legde de kleren op zijn bed neer, terwijl ze zich begon uit te kleden, tot op haar ondergoed. Snel trok ze de sweater en jogging aan, toen er op de deur werd geklopt en het hoofd van Niall naar binnen keek.
"Kan ik binnen komen?", vroeg hij verlegen, waarvan Maddison begon te blozen, wat Niall zag en zelf ook begon te blozen.
"Euh-is-euh goed", stamelde Maddison, die ondertussen op het bed was gaan zitten en aan de veels te grote joggingbroek van Niall plukte. Niall zag er zenuwachtig uit en stootte zijn arm tegen de deur aan, waarna hij over zijn arm wreef en stuntelig naast Maddison kwam zitten, waardoor zijzelf het 20 graden warmer kreeg. Nialls hoofd werd, zonder dat er nog iets werd gezegd, al zo rood als een biet, waardoor ook Maddison een beetje rood werd.
"Nou-eh", stotterde Niall verlegen en wreef over zijn achterhoofd, "Ik-uh wou je wat-eh vertellen.." De toon waarop hij dat zei, liet Maddisons hart 20 keer zo snel gaan als gewoonlijk.
"Nou dan zeg ik het maar", zei Niall en haalde diep adem, "Ik-k-uh, vindt-uuh je leuk" Niall leek net een tomaat, een hele leuke tomaat. Zijn hoofd was helemaal rood en keek naar zijn zwarte dekbed, wat rommelig op zijn bed lag. Maddison keek vol ongeloof naar Niall en haar hart was 4 seconden geleden uit haar borstkas gesprongen en naar Niall toe gelopen.
"Ik-uh", stamelde Maddison en ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze was al best wel lang op hem verliefd, maar liet het niet echt zien, want hij was niet verliefd op haar, dacht zij. Nou, de verlegen Niall vertelde haar net dat het ook wederzijds was, maar nu dacht hij dat zij hem niet leuk vond. Niall stond snel op met een rood hoofd en deed een poging tot naar de deur van zijn slaapkamer te lopen, maar Maddison hield hem tegen. Haar hand hield opeens Nialls hand vast en ze keek blozend naar hem, maar Niall bloosde meer, maar dan Maddison ooit had gezien, wat ze heel erg schattig vond, maar wat ook haar verlegen maakte.
"Ik wil niet dat terug gaat naar je bank", zei ze voorzichtig en lief en ze kneep zachtjes in zijn hand, "Ik vind j-"
Maddison werd onderbroken door de zachte lippen van Niall, die hij op die van Maddison drukte. Maddison schrok ervan, maar ging erop in. Haar hele lichaam voelde warm aan en Niall's kus voelde lief, maar een beetje onzeker. Ze legde haar armen voorzichtig in zijn nek en proefte nog steeds zijn lippen. Aarzelend legde Niall zijn armen om haar middel heen.
Zo stonden ze daar een tijdje, één minuut, 5 minuten, misschien wel 15 minuten. Verstrengeld in een zoen, een lieve tedere zoen, waardoor Maddison, noch Niall de tijd nog in de gaten hield.
"Ik vind je ook leuk", maakte Maddison haar zin af toen Niall haar blozend een beetje los liet en haar wangen gloeiden.
"Gelukkig", giegelde Niall en wreef met zijn neus over die van Maddison.
Dit was het begin van een schattige en perfecte relatie tussen twee verlegen wezens wat allemaal begon met een kus.