Forever

De 21e, half 12. Aangekleed en wel stap ik naar buiten en ik verzamel moed om naar de speeltuin te gaan. Ik ben echt bang om Niall weer te zien. Hoe zou het met hem zijn? Zou hij ook zo zenuwachtig zijn? Ik haal diep adem. Oké Eef, zo erg is dit niet. Zeg gewoon wat je denkt tegen hem. Hij is eerlijk, en zal het heus wel begrijpen. Als ik bij de speeltuin aankom zie ik Niall al zitten. Ik geef hem een hug, die best ongemakkelijk is. Ik ga naast hem zitten en Niall begint te praten. 'Eef, toen je het uitmaakte had ik het er best moeilijk mee. Maar ik wil gewoon nog een kans. Niet als vriendje, maar als vriend.' Ik knik en kijk naar de grond. 'Niall? Ik heb het er ook heel moeilijk mee gehad toen ik het uitmaakte. Maar ik wilde je geen pijn meer doen door de hele tijd weg te lopen en het uit te maken. Ik was bang om je te verliezen. Maar ik wil heel graag vrienden, omdat je de liefste en grappigste jongen bent die ik ooit heb ontmoet. Dus, vrienden?' Niall kijkt me aan. 'Voor altijd?' Ik geef hem een dikke knuffel. 'Voor altijd.'