LXXVI

Alice Potter

Ergens ver weg besef ik me wel dat ik ervoor zou moeten zorgen dat James Remus niks aandoet, maar ik kan mezelf er niet toe aanzetten te bewegen. Er schieten verassend weinig gedachten door mijn hoofd, ik voel alleen een soort leegte. Ineens krijg ik geen lucht meer en ik moet weg, naar buiten.
Ik verlaat de kamer zonder te bedenken waar ik heen zal gaan en uiteindelijk kom ik weer uit in de Uilenvleugel. Terwijl ik in de verte staar, merk ik dat mijn wangen nat zijn, ik heb gehuild. Zuchtend veeg ik de tranen van mijn wangen. Waarom moet James altijd zo onmogelijk reageren op dingen? Wat zou hij er nou echt zo vreselijk aan vinden? Remus is de lief- Remus! Ik hoop niet dat James hem iets aan heeft gedaan... Wat zat ik te denken? Ik moet Remus vinden en hem waarschuwen voor James’ reactie. Ik ren weer naar beneden en loop richting de leerlingenkamer.
Wanneer ik langs de Kamer van Hoge Nood kom, besluit ik daar eerst te kijken. Ik wil James op het moment liever vermijden en de leerlingenkamer lijkt me dan niet de handigste plek. Bovendien weet ik zeker dat Remus hier naartoe zou komen als hij James al tegen was gekomen, of gewoon om te kijken hoe het ging. Tenzij hij in de Ziekenzaal ligt… Nee, zo negatief mag ik niet over James denken. Maar de deur verschijnt gewoon en de kamer die ik heb laten verschijnen, onze kamer, is leeg. Ik bijt even op mijn lip, maar loop dan toch richting de leerlingenkamer, ik kan Remus niet alleen laten. Voor het portret zie ik echter al een paar mensen staan die ik ken...
James staat met zijn rug naar me toe, hij praat tegen Sirius, die niet al te blij kijkt. Sirius ziet me staan en schudt haast onmerkbaar zijn hoofd. Ik wil weggaan, maar dan zie ik het portret open gaan. Remus stapt naar buiten en ik haal opgelucht adem, hij is oké. James is echter iets minder blij hem te zien, hij draait zich half om waardoor ik zijn gezicht zie, hij kijkt woedend naar zijn vriend. Ik zie dat hij wat zegt, maar kan niet verstaan wat het is. Machteloos kijk ik naar Sirius, die me recht aankijkt en gebaart dat ik weg moet gaan waarna hij zich weer op Remus en James concentreert. Ik overweeg erheen te gaan, maar Sirius heeft gelijk, ik zou het alleen maar erger maken...
Remus knikt een paar keer en zegt iets tegen James, die zijn vuisten balt. Ik kan me niet bewegen, hoe graag ik ook tussenbeide wil komen, het lukt me niet iets te doen. James haalt uit en Remus, die geen poging lijkt te doen zich te verdedigen, belandt op de grond.