Voorspelling komt uit? - 110

Zo zat ik dus op een middag met Yue, Diana en Keylina te overleggen over hoe we de meisjes verder zouden opleiden. Het was natuurlijk niet de gewoonte om er buitenstaanders bij te betrekken, gewoonlijk gaven enkel de prins of prinses en diens broers en zussen de opleiding, maar ik kon er heel wat uit leren en die kennis kon ik wel gebruiken. Ik had immers al jaren Yue bijgestaan, en zou dat later misschien ook bij Keylina doen als ze onze kant koos. Keylina op haar beurt was ook een prinses en kende er minstens even veel van Yue. Bepaalde dingen had zij wel anders geleerd, maar die waren daarom niet allemaal slecht en Yue en Diana vonden dat ze daardoor een waardevolle bijdrage deed aan de opleiding van de meisjes. Uiteraard leerde Keylina er zelf ook van bij.
“Ik denk dat we wel genoeg besproken hebben voor vandaag”, vond Yue na een tijd.
“Mee eens”, ging Diana akkoord, en ze stond op. Yue volgde haar voorbeeld.
“Ik blijf nog even hier”, glimlachte ik, en keek naar Keylina.
“Oké, we zien jullie straks wel weer bij het eten”, stemde Yue in. Zij en Diana liepen de kamer uit.
“Lizzie?”, vroeg Keylina aarzelend toen Yue en Diana weg waren.
“Ja?”
“Ik euh, ik heb dat boek van generaal Iroh nog eens gelezen, en ik vroeg me af of je me een van die technieken wilde leren.”
“Nee, sorry”, zei ik met een triest glimlachje. “Zo lang jij je besluit niet hebt genomen kan ik dat niet doen. Maar als je het zelf wilt proberen vind ik dat niet erg hoor.”
“Oh, oké”, zei ze teleurgesteld. “Ik moet nu echt gaan beslissen hé?”
“Hoe eerder hoe beter, maar je moet het niet overhaasten. Het is belangrijker om de juiste beslissing te nemen.”
“Ik, ik zal proberen tegen het einde van de week te beslissen”, zei Keylina zacht.
“Oké”, glimlachte ik.
“Maar… Misschien moet je er dan niet meer over beginnen, deze week.”
“Geen probleem”, glimlachte ik haar hartelijk toe.