~|| 011 ||~

Ik knipperde met mijn ogen, en zag dat alles opeens zoveel helderder was geworden. Toen ik rechtop ging zitten, merkte ik de brandende pijn in mijn keel pas. Voorzichtig stond ik op van het bed, en liep ik naar beneden toe.
"Hallo." Een melodieuze stem sprak, en eerst had ik niet door dat ik het was. "Waar zijn jullie?" Vervolgde ik.
"Charlotte!" Riep Edward enthousiast en ik gaf hem een knuffel."Je bent wel verandert." Merkte hij op."Kom, dan laat ik je zien hoe je er nu uit ziet."
Ik wandelde -nee, ik zweefde bijna- achter hem aan.
Hij pakte een grote spiegel, en hield hem voor mij. Dat wonderbaarlijke wezen in de spiegel moest mij voorstellen.
Mijn gouden haren waren nog goudachtiger, mijn lippen waren voller, een heel bleke huid en mijn ogen, daar schrok ik van. Ze waren rood, felrood.

"Edward, mijn keel brand." Jammerde ik, en ik zag duidelijk dat hij schrok.
"Nogal logisch, je moet jagen. Je bent nu een vampier. We moeten snel zijn, voordat je onze dochter aanvalt." Ik glimlachte, we hadden een dochter.
"Een dochter." Herhaalde ik fluisterend. "Hoe noemen we haar?"
"Weet jij nog mooie namen?" Vroeg hij me fluisterend terug, terwijl hij met mijn haar aan het spelen was.
"Ik dacht aan zoiets als, Sarah." Gaf ik toe.
"Dat vind ik een erg mooie naam. Misschien als tweede naam, Violet?" Ik knikte.
"Zo gaat ze dus heten. Sarah Violet Cullen." Mompelde ik trots.
We vertrokken naar buiten om te jagen.

"Wat is ze mooi." Zei ik, en trots hield ik haar in mijn armen. "Ze lijkt zoveel op haar vader."
"Ik vind dat ze meer op jouw lijkt." Zei Edward, en hij kriebelde onder Sarah's kinnetje. Die begon gelijk te giechelen van plezier.
"Moet ik haar denk je ook nog aan mijn vader laten zien? Haar opa?" Vroeg ik Edward met vragende ogen.
"Ik denk het wel." Zuchtte hij. "Hij zal vast blij zijn met nog een familielid."
Ik knikte instemmend. "Wanneer?"
"Over 3 maanden, denk ik. Dan is ze ook al een beetje gegroeid.
Sarah's haren waren goudkleurig, maar het neigde ook een beetje naar het bronskleurige van Edward. Haar lippen waren zalmroze en haar ogen groot, rond en azuurblauw.

"Aaawh, mag ik haar vasthouden?" Riep Alice opeens hyper."Ik ben heel voorzichtig. Ik beloof het."
"Goed dan." Zei ik, en gaf Sarah aan haar.
"Wat is het toch een schatje." Zuchtte Alice en ze kietelde haar.
"Mag ik misschien ook even?" Vroeg Rosalie verlegen.
"Natuurlijk, Rose." Zei ik, en schonk haar een glimlach."Alice, geef Sarah nu maar even aan Rosalie."
Raar genoeg deed Alice het meteen.
"Huh, waarom deed ik dat zo snel?" Vroeg ze zich verbaasd af.
Opeens draaiden alle gezichten mijn kant op, en keek ik ze vragend aan.
"Dat is dus jouw gave." Carlisle keek stomverbaasd, het leek bijna eng.
"Oke... wat precies?" Vroeg ik.
"Je kan mensen overhalen. Maar alleen als jij dat wilt." Antwoordde Esmé.

~3 maanden verder~

Ik liep samen met Sarah en Edward naar het Volturi-kasteel. Al was ze nog maar 3 maanden oud, ze leek al 3 jaar.
"Ma ma, waar gaan we heen?" Brabbelde ze.
"Naar opa, liefje." Antwoordde ik snel.
Sarah greep even naar Edward's hand, ze was nog niet zo groot. Hij schonk haar een glimlach, en tilde haar op, terwijl ik op de grote deur klopte.
Jane deed open, en keek verbaasd toen ze mij zag.
"Charlotte? Ben jij dat? Wat ben je verandert!" Ze glimlachte, en trok me in een omhelzing.
"Jane, dit is, Sarah." Zei ik, en wees naar Sarah.Ik richtte me naar Sarah en zei. "Sarah, dit is je tante, Jane."
Sarah keek even met grote ogen, maar greep toen Jane's been vast.
"Jane." Sprak ze zonder moeite.

We liepen de gangen door, naar de grote zaal. Jane klopte op de deur, en liep vervolgens naar binnen.
"We kunnen naar binnen." Zei ze gauw.
We liepen naar binnen, achter Jane aan.