Chapter six. - Niall Horan

Ik stopte met zingen en draaide mijn hoofd om de reactie van Yasmin te zien. Haar mond viel open en met grote ogen keek ze me aan. ‘Oh my god, are you Niall Horan?’ Een zucht verliet mijn mond. Ik knikte mijn hoofd. Nu ze wist wie ik was zou ze zich zeker raar gaan gedragen, wat ik echt jammer vond, want het leek me echt een leuk meisje. Wat was ik toch een sukkel, waarom ging ik nou weer zingen? Yasmin zat me nog steeds een beetje aan te gapen. ‘Yes, I’m real’ zei ik met een brede grijns op mijn gezicht. Yasmin begon te blozen en giechelde. Snel sloeg ze haar hand voor haar mond en keek me beschaamd aan. Ik keek naar Harry en Louis die helemaal dubbel lagen. As always. Liam en Zayn staarden een beetje verveeld voor zich uit. Yasmin had ondertussen ontdekt dat de andere bandleden hier ook zaten. ‘Where are you guys going?’ vroeg ze nieuwschierig. ‘Tomorrow evening we’re giving a concert in Londen. It’s gonna be huuuge.’ zei ik. ‘Where are you going?’ ‘Oh.. ehm.. I don’t know... Away from here I guess.‘ Yasmin draaide haar hoofd van me weg en ze beet op haar lip. Ik zag dat ze het moeilijk had. Voorzichtig legde ik mijn hand op de hare, en ik voelde hoe ze schrok van mijn aanraking. ‘Did I say something wrong?’ zei ik zachtjes. Met tranen in haar ogen keek ze me aan. Aarzelend opende ze haar mond, ‘I... I just had to get out of there. I just couldn’t be there anymore, I -‘ haar adem stokte in haar keel. Ik trok haar naar me toe en ze legde haar hoofd op mijn borst. ‘It’s okay. You don’t have to say it. It will be allright.’ fluisterde ik. Ik had geen idee wat er met dit meisje gebeurd was, maar op dit moment maakte dat ook niets uit. Het enige wat ik wilde was haar troosten, zeggen dat alles wel goed kwam, en haar helpen. Haar schouders schokten en ik trok haar nog wat dichter tegen me aan. Ik moest haar helpen, dat stond vast.