[SA] Hij was me nooit eerder opgevallen.

Hij was me nooit eerder opgevallen.
Toen ik in zijn ogen keek wist ik het niet meer. Ik wist niet of ik juiste beslissing nam aangezien ik de dingen niet verwachtte. Ik dacht dat alles op zijn plek lag: Liefde,Vriendschap en Familie,ik dacht dat al de drie hoofdstukken op orde waren maar toen werd het hoofdstuk liefde door de war geschopt. Ik dacht dat ik verliefd was..op een jongen die zichzelf mijn beste vriendin noemde,alleen mijn beste vriend..niets meer en niets minder maar kennelijk wou ik meer,dus was ik in mijn hoofd iemand aan het zoeken die mij Liefde kon geven,maar ik vond niemand. Ik dacht dat de liefde alleen bij God te vinden was dus ik gaf mijn hoop op,Ik was minderwaardig voor God..vond ik. Toen plots uit het niets,liep ik met mijn beste vriendin op school. Het was doodstil en je hoorde alleen wat geroezemoes en naaldhakken door de school heen galmen. Ik was in trance,in trance van niks..in de hoop om mij zo beter te concentreren op mezelf maar mijn vriendin veranderde mijn leven met één simpele zin; Wow,die jongen zit telkens naar je te kijken. Ik had geen interesse maar toch keek ik opzij,achteraf had ik dat beter niet kunnen doen. Ik keek de jongen aan in zijn lichtblauwe ogen en ik voelde mijn lichaam veranderen in vuur,een rare soort vuur..een vuur dat niet heet was maar wat je wel opwarmde. Ik keek hem aan en hij mij. Tegelijk verscheen er een glimlach op onze gezichten,die glimlach bleef enkele minuten op onze gezichten staan en we keken elkaar alleen maar aan. Raar eigenlijk..ik ken hem niet eens. Een vriend trok hem toen mee en riep zijn naam. 'Ja,ik kom.' was het enige wat zijn fluwelen naam zei. Mijn hart leek wel van softijs gemaakt te zijn want het smelt door zijn stem en door het vuur in mijn lichaam. Toen de jongen met de fluwelen stem weg was,ontwaakte ik weer. Ik had les,de hele dag maar ik lette in totaal maar 5 minuten op. De jongen was me nog niet eerder opgevallen. Blond haar,lichtblauwe ogen,weide kleding en gespierde handen. Na school wou ik zo graag mogelijk naar huis,bij de fietsen,kwam ik tot ontdekking dat de hele vriendenkring van de jongen zijn fietsen naast de mijne hadden gezet. Ik moest glimlachen..van blijdschap? Thuis startte ik mijn computer op en wou zijn naam zoeken op wat sites,ik wist zijn naam doordat een vriend hem riep. Ik had een jongen gevonden op de site en zijn gegevens klopte,maar ik wist natuurlijk niet of hij het écht was..voor de zekerheid..voegde ik hem toe aan mijn vriendenlijst. De volgende dag,had hij geaccepteerd..dat zag ik. Ik was blij maar er was geen foto bij zijn profiel dus ik had geen zekerheid of hij het was. Op school ging het beter,de leuke jongen kwam ik soms tegen en we hadden vaak oogcontact,de lessen waren ook weer normaal te volgen. Ik kwam thuis van een vermoeide schooldag en deed mijn computer aan. Mijn ouders zeiden vaak dat ik verslaafd was aan computeren,ze hebben gelijk nu ik zo is denk. Ik keek wat rond op de site en zag dat de jongen een profielfoto had neergezet. Dat was de schrik van mijn leven,het was hém. Ik keek wat rond op zijn profiel en zag zijn email adres staan. Ik besloot hem te mailen,al snel had ik vele gesprekken met hem..maar hij wist maar niet wie ik was,maar hij vond me wel aardig..dat was al heel wat. Ik zei; Ik kom een keer naar je toe op school,samen met een vriendin..oké? En dat vond hij wel oké. Nu..sta ik te popelen om naar hem toe te gaan en al mijn onzekerheid is weg,die jongen lijkt het gewoon weg te nemen. Dus ik zou graag naar hem toe gaan,ik ben benieuwd hoe hij reageert als hij mij ziet.