Chapter fourty-two. -Zayn.

Ik keek naar de zon die op kwam, zittend op een bankje in het park. Ik wilde niet meer thuis zijn. Iedereen oordeelde over me, hoe fout het was, dat het echt niet kon, Je kunt liefde toch niet sturen? Als Liam nooit op Amber was geweest, was het allemaal goed geweest. Ik wist het zeker. Amber. Waar was ze? Kwam ze nog terug? Wanneer? Kan ze wel voor zichzelf zorgen? Amber was zo belangrijk voor me geworden…. Ik- er waren gewoon geen woorden voor… Amber was mijn meisje. Als ze Liam niet had waren we al lang getrouws ofzoiets. Het feit dat Amber twijfelde, maakte het nog moeilijker, nu ging ik ook nog twijfelen aan mezelf. Was ik wel goed genoeg? Wilde ze me überhaupt wel? Ik krulde me op op het koude bankje.