19. Heart To Heart.

''Amelie? Amelie!'' Hoorde ik een paar jongens schreeuwen. Ik bewoog niet, ik stond er alleen een beetje verstijfd bij. Mijn wereld was ingezakt, van mijn hart waren alleen nog maar kleine stukjes over. Ik hoorde langzamerhand voetstappen weggaan, waar ik toch wel opgelucht van was. Langzaam sloot ik mijn ogen, maar dat is wel het enige dat er bewoog. Nog steeds zat ik op dezelfde positie als een paar minuten geleden wanneer Harry het 'goede' nieuws kwam vertellen. Eerst mijn beste vriendin en nu dit, mijn leven heeft nu ook echt geen zin meer. Ik werd uit mijn gedachten geholpen door één koude, natte schok. Met een ruk vloog ik overeind terwijl ik naar de jongens keek, die er lachend bij stonden. ''Niet grappig, ik ben nu helemaal nat.'' Zei ik op een geïrriteerde toon. Ik pakte mijn doorweekte shirt vast en probeerde het natte gedeelte aan de jongens te laten zien. Een diepe zucht verliet mijn mond, ik had dit ook wel kunnen verwachten. ''Jongens ik denk dat ik moet gaan, ik emm..'' Zei ik terwijl ik naar de deur liep. ''Waarom ga je?'' Vroeg Liam. Ik haalde mijn schouders op. Omdat ik me gebroken voel, mijn hart klopte voor mijn gevoel niet meer, mijn hoofd leek leeg te zijn terwijl hij meestal vol barste, maar dat vertelde ik ze niet. Ik keek bedenkelijk rond om een goede smoes te verzinnen, maar geen enkele kwam op in mijn hoofd. ''Ik voel me gewoon niet zo goed.'' Mompelde ik zacht. Ik beet even op mijn lip en keek de jongens één voor één aan, iedereen keek zo anders naar me, het was zo lief, maar ongemakkelijk tegelijkertijd. ''Het is niks ernstig, ik heb me dag gewoon niet.'' Mompelde ik terwijl ik met mijn shirt begon te friemelen, die nog half nat was van de 'geweldige' actie van de jongens. ''Ik heb alleen even rust nodig.'' Louis liep naar me toe. ''Moet ik anders even meelopen?'' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op, gezelschap zou ik fijn vinden, maar ik wou niet zielig klinken. ''Alleen als jij dat wil?'' Ik keek hem onzeker aan. ''Natuurlijk wil ik dat.'' Zei hij met een brede glimlach, die me wel wat opvrolijkte. Langzaam liep ik naar de voordeur waar ik mijn schoenen aantrok en op Louis wachtte. ''Kunnen we?'' Vroeg hij. Ik knikte langzaam en wachtte totdat hij de voordeur opende. Achter Louis aan liep ik naar buiten waar ik naast hem richting mijn huis liep. ''Ik weet je geheim Am.'' Begon hij zacht. Ik keek hem verward aan. ''Hoe bedoel je?'' Ik keek hem verward aan, had hij me nou echt door? Iets wat ik zelf nog niet helemaal zeker wist? ''Harry.'' Zei hij zacht, bijna op fluistertoon. Ik keek hem met uitpuilende ogen aan. Hoe kon hij dit weten? Ik slikte even met moeite terwijl ik nadacht over zijn laatste woorden. Of hij kan gedachten lezen of hij is gewoon heel goed in gokken? Allebei de opties leken me heel sterk, maar één ding wist ik zeker dit allemaal kon geen toeval zijn.

Wauw! Allemaal bedankt voor de lieve reacties, ik vind ze zó super om te lezen! Ik heb echt helemaal blij! Ik ben ook blij met de kudo's en natuurlijk de nieuwe abonnees. Welcome! Ik begin weer in mijn schrijf routine te komen, maar af en toe kom ik weinig online als ik wat meer huiswerk heb.. Ik wil jullie nog allemaal bedanken, dank je wel!! Plus, bedank ik jullie voor het tijdje staan in de top!
Love you all <3