020.

Harry Styles

Ik weet niet precies waar ik heen rende , maar wat ik wel wist is dat ik zo ver mogelijk van Mabel en Liam vandaan wou zijn. Niall kon ook gewoon niet zijn mond houden. Trouwens hij heeft mij helemaal niet verteld dat hij mij en Mabel heeft zien kussen. Want toen ik ´het´ aan haar had verteld gaf ze me een knuffel, en daarna vroeg ik of ik haar iets mocht laten zien. Toen ze ja zei pakte ik haar pols vast en rende richting onze boomhut. Eigenlijk was het Niall´s boomhut van vroeger maar toen hij het aan ons had laten zien was het ook ineens van ons. Voorzichtig trok ik de ladder uit de boom en liet Mabel even los om naar boven te kunnen klimmen. Toen ik boven was reikte ik een hand uit naar Mabel zodat ze sneller boven zou zijn. Maar ik trok iets te hard en daardoor vloog ze door de hut. Ik viel op de grond en merkte dat Mabel per ongeluk op mij was geland. Ze krabbelde overeind, maar ik hield haar tegen. ´Mabel, it´s okay´. Ik draaide me om, en ging zo zitten dat ze tussen mijn benen kon zitten met haar rug tegen mij aan. Ze legde haar hoofd op mijn borstkas. Ik voelde haar lichaamswarmte én ook voelde ik dat haar hart nogal snel tekeer ging, dus legde ik mijn hand op haar hart. ´Your heart´s like bouncing a million times in a second!´ zei ik voor de grap. ´It´s because I´m so close to you, that makes my heart going crazy´. Ik moest glimlachen door haar opmerking. Daardoor draaide ze een stukje om, ik kon het niet laten ik moest het gewoon doen. Mijn bovenlichaam ging naar voren en onze gezichten kwamen steeds dichterbij.

Blijkbaar was ik ergens gaan zitten en doordat ik achterover viel met stoel en al werd ik wakker uit die superleuke herrinering. ´Well well well WELL, who do we got here?'. Toen ik eindelijk weer stond zag ik Mason staan. Mason was een vriend van me met de nadruk op was. Want toen ik met mijn toenmalige vriendin Joan had, had hij haar geslagen omdat hij vond dat zij mijn vrije tijd wegnam. Daardoor was ik zo boos op hem geweest dat ik hem iets te hard geduwt had en daarmee zijn hoofd tegen een tafel had geduwd.Vervolgens kreeg hij 5 hechtingen. Dus onze vriendschap was niet heel fijn uit elkaar gegaan zullen we maar zeggen...'Hee Mason, what are you doing here?'. Opeens verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'So you think you can just say Hee when I see you after all those years!'. Hij begon hevig te schreeuwen.'My head will never be as normal as it was okay! And you never came to say sorry because you were too bussy with x-factor and stuff'. Hij bleef stil zodat ik iets kon zeggen. 'Euhm... Sorry Mason, I was selfish and...'. Shit, ik wist niet wat ik nog meer moest zeggen. 'thanks Haz that's all I wanted to hear'.Nadat hij dat gezegt had liep hij weer weg... Rare gozer is hij soms ook...