OS19 || Harry Styles voor StylesIsMyDrug

Fluitend loop ik het café waar ik werk binnen. ‘Hey Marc!’ zeg ik vrolijk tegen de man die wat glazen staat te drogen en hij knikt even nors. Ik grinnik terwijl ik in de ruimte achter verdwijn. Die man kon ook nooit vrolijk doen. ‘Nicole!’ roept Anne vrolijk en ze drukt me even fijn in een omhelzing. Ik grijns naar haar en druk pratend loopt ze met me mee naar de ruimte voor ons. Ik zet mijn tas neer en hang mijn jas op. Ik trek een zwarte blouse aan met grote witte letters op de achterkant, de naam van de het café. Het was net zes uur, en vanavond zou ik tot tien uur werken. Ik vond het leuk hier, ik had gezellige collega’s -oke de meeste dan- en het café had een leuke sfeer. Er kwamen vooral jonge mensen, van rond mijn leeftijd of wat ouder.

Als ik alles aan heb knik ik naar Anne en samen lopen we naar voren. Marc staat nog steeds nors voor zich uit te kijken, en ik grinnik kort. Ik pak een kladblok en pen en steek die in de zak van mijn schort. Ik vis ergens een doekje vandaan en begin de tafels af te nemen. Als er klanten zijn neem ik de bestellingen op en zo gaat de tijd voorbij. Om een uur of 9 komt er een vrij luidruchtig groepje jongens binnen en met een zucht begeef ik me in hun richting. Ik frons als ze alle vijf hun capuchon ophouden en kijk even rond. ‘Hm. Kan ik een bestelling opnemen?’ de vijf jongens kijken op en staren me aan. Een beetje ongemakkelijk probeer ik ze vriendelijk aan te blijven kijken. Opeens zet één van hen langzaam zijn capuchon af. ‘Haz, doe op. Weet wat je belooft hebt’ sist de jongen naast me en ik schud verward mijn hoofd.

Ik kijk de jongen zonder capuchon maar aan en neem hem even in me op, hij was absoluut niet lelijk. Hij had een grote bos bruine krullen en prachtige groene ogen. Hij kijkt me met een grijns aan. ‘Ik denk niet dat ze me herkent Lou’ zegt hij tegen de jongen, terwijl zijn blik op mij gericht blijft. ‘Maakt me niet uit. Andere mensen kunnen je herkennen, zet terug op!’ sist de jongen die Lou wordt genoemd. De krullenbol schud duidelijk zijn hoofd. ‘Wat kan er nu gebeuren Louis’ zucht hij diep en ik frons. ‘Moet ik zo terug komen?’ vraag ik en hij schud zijn hoofd. ‘Nee hoor, ehm 5 bier’ zegt hij en ik knik. ‘ID?’ hij staart me geschokt aan en ik grinnik. ‘Niet? Cola dan? Liever limonade?’ nu begint de jongen links van me te lachen. Hij hangt over de tafel heen, zo grappig was het nu toch ook niet? De krullenbol knarst met zijn tanden en rijkt een ID kaart aan. Ik werp een blik op zijn naam en dan op de datum. Harry… ‘Oke’ zeg ik simpel en ik geef de kaart terug. ‘Jullie ook?’ De andere jongens kijken elkaar even twijfelend aan en ik wordt eerlijk gezegd nogal geïrriteerd. ‘Waar zijn jullie zo bang voor?’ mompel ik en ze kijken me allemaal aan. ‘Dat je ons herkent’ zegt de jongen die net dubbel lag van het lachen.

Ik trek een moeilijk gezicht en haal mijn schouders op. ‘Sorry, ik heb echt geen idee wie hij is’ zeg ik terwijl ik naar Harry wijs. ‘Zie, niks om je druk over te maken!’ zegt hij triomfantelijk en ik kijk de jongens allemaal afwachtend aan. Met tegenzin krijg ik hun ID’s te zien en niet veel later breng ik hun bier. Ik dump mijn dienblad weer op de bar en maak een kort praatje met Marc, die blijkbaar in een goede bui is. Als ik later weer gewenkt wordt door de jongens stap ik naar ze toe en kijk ze afwachtend aan. ‘Hoe laat ben je klaar met werken?’ vraagt Harry voor de anderen iets kunnen zeggen en ik grinnik. ’10 uur’ zeg ik en hij grijnst. ‘Goed. 5 over 10, achteruitgang’ zegt hij met een vragende ondertoon en ik grijns. ‘Deal’ de jongens lachen allemaal en ik grinnik. ‘Verder nog iets?’

5 over 10 precies stond hij er. Hij stond nonchalant tegen de muur geleund, zijn handen in zijn zakken en zijn hoodie goed over zijn hoofd getrokken. Ik glimlach en druk een korte kus op zijn wang. ‘Hey’ zegt hij grijnzend en ik grinnik. Hij slaat zijn arm om mijn schouders en drukt me het straatje uit. ‘So, waar ken ik je van?’ vraag ik nieuwsgierig terwijl we lopen en hij lacht. ‘Ik zit in een band, One Direction’ zeg ik en ik denk even na. ‘Oh jullie deden mee aan Xfacor, tijd geleden toch?’ hij knikt. ‘Ja klopt. De anderen waren bang dat we herkent werden, en ze wilden even geen fans’ zegt hij en ik knik begrijpend.
Het volgende uur lopen Harry en ik dwars door Londen, pratend en lachend. Hij is nog best gezellig. Ik dacht dat hij echt zo’n ladiekiller was. Dat is hij dan ook wel een beetje, maar hij was ook echt leuk. Je kon gewoon goed met hem praten.
Hij staat stil voor een mooi appartementencomplex en ik kijk er even naar. ‘Hier woon ik’ zegt hij met een ondeugende grijns en ik grinnik. Hij lacht en trekt me snel mee naar binnen. De deur knalt achter ons dicht en hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik kus hem vurig terug en we strompelen richting zijn slaapkamer. Hij laat zich op bed vallen en ik laat me op hem neer zakken. Onze lippen wijken geen moment van elkaar. Mijn tong speelt een vurig spelletje met die van hem terwijl ik zijn blouse los begint te knopen. Als die uit ik laat ik mijn handen grijnzend over zijn borstkast glijden. Hij kijkt me aan en ik lach zachtjes. Ik streel zacht over zijn bovenbeen en hij bijt op zijn lip. Ik maak snel de riem los en trek zijn broek uit. Aan zijn boxer te zien is zijn erectie al gegroeid. Ik bijt even grijnzend op mijn lip en laat mijn handen er dan overheen gaan. Hij hapt naar adem en ik lacht zachtjes. Hij gromt en rolt ons om. Hij scheurt mijn blouse bijna kapot en ik kijk hem verontwaardigt aan. ‘Hey! Die moet nog langer mee!’ hij lacht alleen en ik rol met mijn ogen. Hij gaat verder met mijn broek en dan liggen we beide alleen nog in ondergoed. ‘Je bent mooi’ zegt hij opeens en ik wordt een beetje rood. ‘Eh. Dankje denk ik?’ mompel ik ongemakkelijk en hij lacht. Hij drukt zijn lippen weer op die van mij en al snel gaan we weer helemaal in elkaar op.