Chapter three • The devil wears Westwood • 3.2

      Afwezig haalde Naomi haar vingers door haar krullen. In één beweging legde ze haar haren over haar rechterschouder. De spiegel voor haar toonde een beeld dat ze liever zou kapotslaan. Kort gleed haar hand langs de zachte kant van haar beha. Nog een laatste keer haalde ze de felrode Chanel lipstick langs haar lippen, waarna ze zich omdraaide naar de deur die haar kleedkamer van haar slaapkamer scheidde. Zodra haar ranke vingers zich om de deurkruk sloten, kwamen de haartjes op haar armen omhoog. Langzaam zwaaide de deur open. Een luxueuze slaapkamer kwam tevoorschijn. De muren waren bekleed met diepdonkerrood behang. Tegen de muur aan de overkant stond een majestueus houten hemelbed, met gordijnen en lakens van puur zijde. Links van haar was een kamerhoog raam. Jim Moriarty stond naar buiten te kijken, zijn handen nonchalant in de zakken van zijn dure pak. Naomi’s naaldhakken tikten zachtjes op de eiken vloer terwijl ze naar hem toe liep. Zacht plaatste ze haar handen op zijn schouders. Meteen liet hij zijn armen hangen zodat ze zijn vest kon uittrekken, wat ze dan ook deed. Voorzichtig hing ze die over een stoel. Daarna wandelde ze weer naar Jim toe, die zich ondertussen omgedraaid had. Terwijl haar vingers behendig zijn zijden das losknoopten, gleden zijn handen langzaam langs haar zij naar haar heupen. Voor ze nog iets kon doen, boog hij naar haar toe. Zijn lippen voelden warm aan in haar nek. Genietend sloot Naomi haar ogen.
      “Ik wil dat je een navelpiercing neemt”, fluisterde hij dwingend.
      Naomi opende haar mond om te protesteren, maar sloot hem al snel weer. Ze wilde hem niet weer kwaad maken. De blauwe plekken van de vorige keer waren nog niet helemaal genezen.
      “Natuurlijk, Jim”, antwoordde ze dan maar gewillig.
      Hij grinnikte even tevreden, waarna hij haar toeliet zijn das en hemd uit te trekken. Zodra haar koele vingers zijn huid raakten greep hij haar middel stevig beet. Zonder mededogen drukte hij zijn lippen stevig op de hare. Met zachte dwong duwde hij haar naar het bed, waar ze zich languit achterover op liet vallen. Enkele seconden lang sloeg hij haar lichaam gade, dat zo voor zich uitgestrekt te bekijken lag. Hij grijnsde tevreden.
      “Die lingerie. Doe hem uit. Nu”, beval hij afgemeten.
      Pas een uur later zou Naomi haar lingerie weer van de grond plukken, haar haren in de war en haar make-up uitgespreid over haar hele gezicht. Ze zou een stapeltje van vijfduizend pond in briefjes uit haar bureaulade halen, het in de zak van Jim’s vest steken en dan haar kleedkamer weer in verdwijnen, om er een kwartier later uit te komen alsof er nooit iets gebeurd was. Jim zou ze pas terugzien een week later, als hij langskwam voor een nieuwe betaling.