23. -Daphne

Het was woensdag en gelukkig had ik een redelijk toffe dag. Mijn lesuren vielen goed mee. Ik begon met wiskunde, dan Engels, daarna muziek en tenslotte informatica. Bij wiskunde moesten we zelfstandig oefeningen maken, maar dat vond ik niet zo erg. Dat was beter dan naar het gezaag van een leerkracht luisteren. Bij Engels keken we de film af die we gisteren aan het kijken waren. Daarna hadden we muziek. Dat deed ik ook supergraag. We mochten allemaal op een instrument spelen. Ik wist niet goed wat te kiezen, aangezien ik geen enkel instrument kon bespelen. Ik tokkelde thuis wel op mijn keyboard maar het stopte dan ook bij de allersimpelste liedjes. Omdat ik voor de rest helemaal niets kon, koos ik dan toch maar voor de piano. We kregen een papier met wat we moesten spelen. Ik oefende enkele keren en het was wel een leuk deuntje. Daarna gingen we met de hele klas het liedje spelen. Het klonk wel leuk, afgezien van de valse noten dan. Het laatste lesuur hadden we informatica. De leerkracht was afwezig en hij had geen opdracht gegeven. Dat was ook een meevaller. Meteen ging ik naar Twitter. Ik had een bericht van Niall. Hij vroeg mijn adres voor als hij een brief wou sturen. Kon hij dat niet gewoon via internet? Ik was altijd aan het lachten wanneer ik een bericht van Niall had, en Melanie had het dan ook meteen door. “Laat me raden, iemand die toevallig heel bekend is, blonde haren en blauwe ogen heeft en toevallig ook Iers is, heeft jou een bericht gestuurd?” vroeg ze met een glimlach. Ik moest lachen om de beschrijving die ze gaf. “Wat heeft hij gestuurd?” vroeg ze nieuwsgierig. “Hij wil mijn adres weten, voor als hij mij een brief wil sturen,” zei ik. “Of misschien rozen of een cadeautje,” vulde ze aan. “Wie weet…” zuchtte ik. Het lesuur ging supersnel om. Vandaag was ik niet met de fiets. Ik was vanochtend iets te laat opgestaan en mijn moeder had me toen met de auto weggedaan. Maar ze moest werken en dus moest ik nu helemaal te voet naar huis. Met muziek in mijn oren stapte ik in een stevig tempo naar huis. Het was gelukkig niet heel koud en de zon scheen. Toen ik eindelijk thuis was, kwam ik erachter dat er bijna geen eten meer was. Geweldig… Nu kon ik nog naar de winkel gaan. Ik nam wat geld uit het doosje waar het geld voor de boodschappen in zat en vertrok. Ik was niet van plan om te voet te gaan want ik had al veel gewandeld. Met de fiets duurde de rit ongeveer 5 minuten. Toen ik alles gevonden had, en betaald had, ging ik weer naar huis. Het fietsen verliep wat moeilijker door de zakjes die aan mijn stuur hingen. Doordat ik zo snel mogelijk thuis wilde zijn, was ik een paar keer bijna mijn evenwicht verloren, maar gelukkig was ik niet gevallen. Wat was ik blij toen thuis was, want ik had verschrikkelijke honger. Ik besloot om pannenkoeken te bakken want het was lang geleden dat ik die nog had gegeten. Het deeg was snel gemaakt, en toen ik een deel in de pan deed, rook heel de keuken naar pannenkoeken. Wat rook het heerlijk! Plotseling ging de deurbel. Wie zou dat nu kunnen zijn? Ik had wat moeite met het slot, maar gelukkig ging het snel open. Ik opende de deur en keek in felblauwe ogen die me elk moment konden doen flauwvallen.

---

Ik ga mijn verhaal een beetje aanpassen. Ik bedoel niet de verhaallijn ofzo, maar gewoon mijn schrijfstijl (:
Ik ben nu al een heel tijdje aan het typen door Daphne's en Niall's ogen en dat blijft ook, maar niet dat jullie alles twee keer moeten lezen. Ik ga vanaf nu gewoon verder met het verhaal (:
Als jullie het niet snappen zullen jullie het binnen een paar dagen wel zien wat ik ermee bedoel.
Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit helemaal te lezen ^^
xx