II. Niké returns to Romenia

Elisabeth PoV
'Miss Elisabeth, welke kamers moeten er vrijgemaakt worden?' vroeg Gregory terwijl ik door de gangen liep op zoek naar mensen die konden helpen. Hmm, goeie vraag. het was altijd leuk om een eigen kamer te hebben om je kleren te placeren. Tristan, Marcus, Caius, Niké, Aro, Alice en Jasper, Edward en Bella, Nessie en Jake, Rose en Emmett, Carlisle en Esmée, Jane en Alec zouden een kamer delen, Demetri zou niet meekomen, ...hmm dat waren dus elf extra kamers..
'De linker vleugel met de zes nieuwe kamers voor de Cullens en Jane en Alec; Marcus', Tristans, Niké's en Aro's kamer moeten gewoon opgeruimd worden, en zou je misschien even willen kijken voor een kamer voor Caius in de buurt van Marcus? Dank je.' zei ik zacht. Gregory knikte en verdween in een van de zijgangen. Ik hoopte maar dat Marcus en Tristan het me niet kwalijk namen, maar ik had heel erg veel moeten bijbouwen. Ik bedoel maar; 7 kinderen moeten toch elk hun eigen kamer hebben, en dan heb je gastenkamers voor als de Cullens op bezoek komen -ik had er na tien jaar eindelijk werk van gemaakt- en nog een paar extra kamers. De kerkers ontdoen van allerlei martel toestellen en die dan aan een of ander duur Amerikaans Museum verkopen leverde ook wat ruimte op, maar die waren zo irritant als kamer. Ik had nog niet echt een nut voor hen gevonden, maar ik had toch extra vrije ruimte. Voor het moment was een ervan een spiegelzaal voor mijn meisjes die zo graag dansten. Askhay had in de andere een boksbal willen hangen, maar toen hij die voor de derde keer kapotgeslagen had, had ik hem gezegd dat het misschien beter was om niet met mensen speeltjes te spelen. Daar was hij te sterk voor. Sindsdien waren Shay en Sacha weer aan vecht spelletjes begonnen.
'Felix, houd je niet in om te helpen.' mompelde ik zacht. Ik hoorde zijn lach van buiten. Door zijn ogen zag ik Akshay en Sacha proberen uit te leggen aan Tonia dat ze niet aan haar driften mocht toegeven. Niet dat het veel uithaalde. Ik wist niet echt waar ze vandaan kwam, ze was een nieuweling en toevallig in ons gebied was beland. Eigenlijk hadden we haar moeten vermoorden, niet dat ik daar erg veel zin in had...ik denk dat er maar 2 doden waren gevallen door ons. Een hele verbetering sinds Tristan, maar die had dan ook een opvliegend karakter als het niet allemaal ging zoals hij had gepland, had ik gehoord.
Terwijl ik bezig was met een aantal dingen plannen en muziek uitkiezen die elk van onze gasten zou kunnen amuseren -wat niet echt gemakkelijk was met een leeftijd die van 10 tot ongeveer 3500 jaar opliep- hoorde ik een vaag bekende geest in de buurt opduiken. Glimlachend ging ik naar de poorten om de bezoeker op te wachten.
'Hallo daar, Zus!' riep een redelijk klein jongentje naar me. ik glimachte. 'Hallo, Niké.' zei ik. 'Ben je voorop gelopen?' vroeg ik. Hij knikte glimlachend. 'Heb je hulp nodig?' vroeg hij. Ik dacht even na. 'Wel, ik dacht eraan om morgenavond een intiemer "familiefeest" te geven in de tuin voor de Cullens er zijn, dan zou het leuk zijn als het niet regende. Het zou gewoon zo irritant zijn als iedereens kledij doorkijkend werd.' zei ik lachend. Niké knikte.
'Komt voor de bakker, Lils. Waar is Dagmar?' ik keek naar de bergen.
'Hij is weer weggekropen, hé?' vroeg hij zachtjes. Ik knikte.
'Zal ik hem zoeken? Ik weet misschien wel waar hij is.' zei hij enthousiast. ik knikte.
'Pas wel op, Seth en Jinx zijn al vertrokken, laat ze niet te veel schrikken.' mompelde ik. Hij knikte en vertrok meteen. Ik glimlachte.
'Hallo Tonia.' mompelde ik toen ik in de tuin aankwam. Ik voelde Felix handen om mijn middel. dat was een van de enige dingen die absoluut niet veranderd waren. Tonia keek geschrokken op, om een of andere manier leek ze altijd te schrikken van mij.