02 # Eyes

Ik zet net mijn kopje neer als ik een paar ogen op mijn gezicht voel branden. Mijn ogen glijden naar de veroorzaker en knipperen dan verbaasd een paar keer. Een paar helder blauwe kijken me onderzoekend aan. Ik probeer de emoties in zijn ogen te lezen, maar die heeft hij opgeborgen.
Verward verplaats ik mijn blik naar buiten. Een blonde jongen loopt hand in hand met meisje naar binnen. Haar haar is gewoon lang, bruin en stijl. Ook aan haar kleren is niets opmerkelijks op aan te merken, maar toch is er iets aan haar. Haar gezicht heeft iets speciaals en haar ogen zitten vol zorgen.
'Aah daar zijn jullie dan eindelijk', zegt een heldere sexy stem. Ik draai mijn hoofd naar het geluid en zie dat de helder blauwe ogen hebben gesproken. Nu hij zijn hoofd naar het stelletje heeft gedraaid, kan ik hem eens rustig bekijken. Zijn zwarte haar, donkere, maar zeer aantrekkelijke, kledingstijl. Ik bijt op mijn lip en moet mezelf dwingen weer naar buiten te kijken.
'Ja, ze is nieuw.'
'Wat moet ze hier?'
'Hoe moet ik dat weten?'
Ik zucht diep en loop naar de bar om te betalen. Ik heb geen zin om dat gesprek nog langer te volgen. Ik ga de stad wel gewoon bekijken. Ik loop zo snel mogelijk langs het drietal naar buiten. De zon komt als een warme deken tegoedmoet, zodat automatisch mijn mondhoeken lichtjes omhoog krullen.
Ik hoor voetstappen achter me en heb het gevoel dat die voor mij bedoelt zijn. Snel begin ik richting het bos te lopen, als ik een koude hand op mijn schouder voel.
'Hey, jij bent nieuw, toch?'
Ik wil zijn hand eraf schudden en hem een arogante blik geven, maar als ik me omdraai, valt heel dat plan in het water. De helderblauwe ogen zorgen voor een raar gevoel. Een gevoel dat ervoor zorgt dat ik niet meer na kan denken.
'Ja, maar ik moet gaan', antwoord ik voordat ik het besef.
Zijn ogen glijden even onderzoekend over mijn lichaam, maar daarna haalt hij dan toch zijn hand weg. Ik knik hem kort toe en loop dan het bos in. Ik loop net zolang tot ik bij een kleine waterval kom. Met een zucht ga ik op een van de stenen aan de onderkant van de waterval zitten.
'Wat was dat?' mompel ik tegen mezelf.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik werd nooit bedweld door iets, maar hij...
De geheimen hingen gewoon om hem heen. Het mysterie waar ik zo wanhopig op zoek naar was, heb ik zonet gevonden.
Ik pak mijn dagboek erbij en beschrijf het drietal erin. Ik stop net mijn dagboek terug als ik blaadjes hoor ritselen. Snel draai ik me om, maar ik zie niets. Ik sta op, maar voel mijn voeten wegglijden op de natte steen. Ik plaats snel mijn handen op de grond om te voorkomen dat ik het water in val. Samen met het plaatsen van mijn handen rolt er een harde pijnlijke kreet over mijn lippen.
Twee sterke handen pakken mijn bovenarmen vast en trekken me de kant op. Zonder eerst op te kijken naar mijn redder pak ik mijn hand erbij. Er zit een diepe snee in mijn handpalm.
'Fuck', begin ik te vloeken.
'Heb je iets van verband mee?' vraagt een bezorgde stem.
Ik schud mijn hoofd en zie meerdere rode druppels in het groene gras vallen. Ik kijk op voel dat ik me voor de tweede keer laat verbazen vandaag. Diep bruine ogen zijn ongerust opzoek naar een middel om het bloed te stoppen. Uiteindelijk besluit hij een stuk van zijn shirt af te scheuren en die om mijn hand te binden.
'Bedankt', stamel ik verlegen.
Zijn ogen vinden de mijne en zorgen voor een warm gevoel vanbinnen. Zijn mondhoeken krullen omhoog tot een lieve glimlach.
'Geen dank. Wil je misschien even mee naar mijn huis? Dan kan ik mijn shirt wisselen en je hand verbinden.'
Ik knik en pak zijn hand aan, zodat hij me omhoog kan helpen. Mijn ogen glijden even naar beneden. Het afgescheurde stukje stof vertoont een strak sixpack, wat in mijn toestand alleen maar voor verkeerde gevoelens zorgt. Hij lacht zacht, zodat ik snel met rode wangen weer in zijn ogen kijk. Als hij blijft lachen, begin ik vanzelf mee te lachen.
'Let's go', zegt hij, terwijl hij mijn koffer oppakt.