I. Stressing...

Elisabeth VOlturi POV
'Felix?' vroeg ik luid. het duurde amper een seconde voor hij me vragend aankeek. Dat was een van de voordelen van vampier zijn.
'Hmm?' Felix is nooit echt een spreker geweest, hij is een man van daden.
'Heb jij gemerkt wanneer Venna vertrokken is, ik ben bijna zeker dat zij en Embry weer...dingen aan het doen zijn die ik eigenlijk niet toesta.' zei ik zacht. Felix grijnsde. Hij had er natuurlijk geen probleem mee, in zijn ogen waren mijn kinderen achttien, zoals ze eruit zagen. Voor mij waren ze tien -wat ze eigenlijk ook waren, in echte mensenjaren-, en dan zouden ze er niet met hun ingeprente wolven op uittrekken om te gaan "stoeien" in de omliggende weiden.
'Niet meteen.' zei hij glimlachend. ik keek hem argwanend aan.
'En Dagmar? Hij is al drie dagen weg, ik weet wel dat hij gaan jagen is, en ik heb er geen probleem mee dat hij dat een beetje verder weg gaat jagen, maar ik heb hem nodig. Ik denk dat ik hem ga zoeken.' zei ik bezorgd. Felix rolde met zijn ogen en kuste me.
'Hij is minstens 300 jaar ouder dan jij, hij kan voor zichzelf zorgen, en hij heeft een zwaard dat vampiers kan onthoofden. De kans dat hij vermoord wordt lijkt me eerder klein.' zei hij glimlachend. Ik haalde mijn schouders op.
'Ik heb het gevoel dat hij zich probeert weg te steken omdat Tristan komt.' zei ik met een klein lachje. Felix wreef over zijn hoofd.
'Ik ga even kijken bij Akshay en Sacha, ze proberen de nieuweling in toom te houden, maar ik zou niet graag hebben dat ze hem laten lopen.' zei hij zacht. Meteen was hij verdwenen. ik ging in een sneltempo door het kasteel, Dagmar was echt gaan jagen.
'Abel?' Een vampier met lang donker haar stond voor me, wachtend op een bevel. Ik was er al aan gewend dat Abel en Gregory me op mijn wenken bedienden, mij zelf meer dan Dagmar die ze langer kenden.
'Kan je Jinx en Seth even zoeken voor ze, ik wil ze zien in de troonzaal.' zei ik kort terwijl ik verder rondkeek. Geen enkele gedachte van mensen in het kasteel had ook maar iets te maken met Dagmar. hij had zich heel erg goed ingedekt.
'Dagmar! als je hier ergens vindt heb je een groot probleem, man!' riep ik door het kasteel. Veel vragende gedachten, maar geen Dagmar... Damn.
Seth en Jinx stonden op me te wachten in de troonzaal..hoewel..wachten?
'Goed dat jullie een niet aan elkaar gelijmd zijn.' mompelde ik stil. Jinx glimlachte, Seth keek genegeerd naar zijn voeten, hij werd helemaal rood. Niet meteen iets dat je moest doen in een kasteel vol vampiers.
'Heb je hulp nodig?' vroeg Jinx zacht. Damn, mam, waarom zo serieus vandaag? vulde ze in haar hoofd bij.
'Ja, ik wil dat jullie Dagmar gaan zoeken, de idioot is weer gevlucht nu Tristan komt.' zei ik zuchtend. Jinx glimlachte.
'En je vraagt het ons omdat...' vroeg ze zachtjes.
'Jij toevallig heel goed bent in mensen overtuigen.' zei ik kortaf. NIet dat het de bedoeling was om zo kortaf te doen tegen mijn dochter, maar mijn hoofd was -zelf in vampier termen- een echte warboel. Ik streek even over Jinx hoofd terwijl ik wegliep. Ik heb een heel kasteel dat opgeruimd moet worden, en een heleboel gasten die ik heb uitgenodigd. En dat moet over twee dagen allemaal gedaan zijn. ik bleef het raar vinden om mijn eigen stem in haar gedachten te horen. Om een of andere reden was het me gelukt om Reneesmee's gave zo te versterken dat ik met gelijk wie kon spreken door ze aan te raken.