086

Sharon POV
‘’Babe wakker worden. Ik moet zo weg,’’ fluistert een zwoele stem in mijn oor. Ik kreun en wrijf de slaap uit mijn ogen. Nathan ligt naast me, al helemaal aangekleed. Als ik opkijk, zie ik Zayn staan. Dan besef ik me dat hij zo weggaat voor vijf dagen naar Amerika. Meteen ben ik klaarwakker en ik stap mijn bed uit. Ik trek snel wat kleren aan en borstel mijn haar. Ik doe wat eyeliner op en loop dan achter Zayn aan, met Nathan op mijn armen. De rest staat allemaal al buiten. Ik geef alle jongens een knuffel en loop dan naar Zayn toe. ‘’Ik ga je zo erg missen,’’ zeg ik tegen hem. ‘’Ik jullie ook.’’ Ik knipper de tranen weg en sla mijn arm om Zayn heen. Zayn slaat zijn armen om mij en Nathan heen en zo staan we een tijdje. ‘’Jongens we moeten nu echt gaan,’’ onderbreekt Liam ons moment. Ik druk mijn lippen voor een laatste keer op de zijne en zwaai hem dan uit. Hij stapt de bus in en zwaait nog een laatste keer. De deuren sluiten en de bus rijdt rustig de straat uit. Nathan begint te huilen en ik probeer hem te troosten. Ik loop naar binnen toe en leg hem in de box. Ik geef hem zijn schildpaddenknuffel die hij van Liam heeft gekregen en loop naar de keuken toe om zijn flesje klaar te maken. Ik pak hem uit de box en leg hem in mijn armen. Ik stop het flesje in zijn mond en gulzig begint hij te drinken. Ik voel mezelf draaierig worden, maar dat trekt al snel weer weg. Ik haal mijn schouders op, zal wel de stress zijn. Als Nathan zijn flesje opheeft, leg ik hem weer in de box. Weer word ik draaierig en ik zie zwarte vlekken. Vast te snel opgestaan. Ik wacht tot het is weggetrokken en loop dan naar de keuken. Rebecca en Angela zijn samen boodschappen doen, dus ik ben alleen thuis. Ik spoel het flesje helemaal schoon en berg het op. Daarna loop ik weer terug naar de woonkamer, waar Nathan lekker ligt te slapen. Ik druk een kus op zijn ravenzwarte haartjes en loop naar mijn kamer toe om een boek te pakken. Als ik bovenaan de trap sta, voel ik mezelf weer duizelig worden. Snel grijp ik de trapleuning vast en wacht tot het gevoel wegtrekt. Daarna loop ik naar mijn slaapkamer en pak een boek. Ik loop weer naar beneden, als ik halverwege de trap ben, wordt alles zwart voor mijn ogen. Ik probeer me nog vast te grijpen, maar ben te laat. Ik val naar beneden en het laatste wat ik hoor is Nathan die hard aan het huilen is. Daarna wordt alles zwart.
Zayn POV
Ik zit nog maar net in de bus, of ik mis Sharon al. Ik pak mijn telefoon en zoek haar naam in mijn contactenlijst. Ik mis jullie nu al. Hoe is het met jou en met mijn kleine mannetje? Dikke kus Ik druk op verzenden. Ik wil mijn mobiel wegstoppen, als ik mijn achtergrond zie. Het is een foto van Nathan, mij en Sharon. The happy family. Ik mis ze en ik heb ze een uur geleden nog gezien. Dat gaat nog wat worden de komende vijf dagen. Ik slik de brok in mijn keel weg en stop mijn mobiel weer in mijn broekzak. ‘’Je mist ze hè,’’ vraagt Liam zachtjes aan me. Ik knik. ‘’Voor je het weet zijn deze vijf dagen over en ben je weer bij Nathan en Sharon.’’ ‘’Weet ik, maar toch zie ik op tegen vijf dagen zonder mijn twee schatjes.’’ Liam trekt me in een knuffel en ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten.