27/01/2012

27/01/2012

Sorry, sorry, sorry dat ik nu pas schrijf mijn beste steun en toeverlaat maar ik heb deze week echt niets meegemaakt. Ik heb wat geld ontvangen voor mijn tekeningen, heb nog wat leerkrachten op het pribord gehangen maar daar houd het op. Ik en Xan hebben ook een briefje van twintig euro gevonden op onze fietstocht naar school dindsag en Simon en Lis zijn erg plakkerig aan het worden maar daarnaast, niets. En Xan en Lea dat is op nul uitgedraaid. Xan heeft Lea namelijk betrapt met die nieuwe. En toen heeft Lea hem gedumpt. Xan is een beetje depressief maar ik heb hem erboven op geholpen met een pak troost, smurfenliedjes en gewoon mijn persoonlijkheid. Ik weet het, ik ben awesome. En ik heb geen ego. Dat zweer ik je. Oké, misschien een klein beetje, maar ik laat het niet veel merken. Alleen aan jou omdat jij mijn dagboek bent. Maar goed, eigenlijk ben ik mijn verjaardag aan het vieren met Xan, El, Lis, Matt, Sam en Simon maar ik dacht, het is mijn verjaardagsfeestje, ik moet mijn beste steun en toeverlaat er toch mee in betrekken. En nu ben ik dus in jou aan het schrijven terwijl we aan het singstarren zijn. Oh, het is aan mij, tot straks. Ik zie Matt al kijken, die wilt jou vast lezen. Wel dat is verboden! Je moet het maar zeggen als mijn trui te veel kriebelt. Pfoe, ik ben er weer, ik zong zo vals als een kat, maar het was wel grappig. Ik moest tegen Xan zingen. En ik ben gewonnen! Wohow! Ik heb trouwens echt leuke cadeautjes gekregen. Van Xan een cd van de smurfen, van Simon een strip van de smurfen (waarschijnljik een ideetje van Xan), van Lis een fotoalbum met foto’s van onze vriendenperiode (die al onwaarschijnlijk lang duurt dus je kan het je al voorstellen: allemaal 'oh' en 'ah' reacties op de foto's vanuit onze kleutertijd), van Sam een prachtige foto van mij en zijn zusje, ingekadert en een heerlijke cake (ik zweer het je, Sam bakt de lekkerste cake van heel de wereld!). Van Matt heb ik een supercool potolood gekregen om mee te tekenen en nee ik kan het niet beschrijven en ook het boek ‘De vertelsels van Baker de Bard.’ Ja, ik ben verzot op Harry Potter. En dan heb ik iedereen gehad toch? We zijn daarnet friet gaan halen. Al een geluk dat pa niet thuis is. Hij heeft namelijk niet graag dat er mayonaise op de vloer enzo terecht komt. Maar dat zullen we morgen wel opruimen. Ik ben nu al twee dagen zeventien maar eigenlijk doet het me niets. En weet je? Volgend jaar wordt ik achttien. Ik kan het zelf haast niet geloven. Ik ben nu niet meteen de meest volwassen persoon die op aarde rondloopt. Maar volwassen zijn is maar saai, dus blijf ik nog even kinds. En trouwens ‘Being crazy is not a crime’ zoals een wijze man (of vrouw) ooit heeft gezegd. Maar Lis is me kwaad aan het aankijken omdat ik me met jou bezig houd en dat niet erg sociaal is. Het is tenslotte mijn verjaardagsfeestje. En je kunt niet associaal zitten doen op je eigen verjaardagsfeestje. In principe gaat dat wel maar je snapt me wel. Hoop ik. En wil je me eens een plezier doen? Als je op een of andere mysterieuze manier toch eens tot leven komt, wil je het me dan laten weten? Dan kan ik eens met je praten en krijg ik eindelijk eens antwoord! Maar waarschijnlijk, als je dan al kunt praten, mag je er niet met mensen over praten. Want dan verlies je waarschijnlijk je kracht. Mijn fantasie slaagt weer eens op hol. Maar Lis is me nu echt kwaad aan het bekijken dus zal ik je maar wegleggen. En kun je degenen die in je kijkt een vloek opleggen? Dankjewel voor je medewerking!
Hej pssst, hier ben ik weer. We zijn een film aan het zien maar iedereen is gebioligeerd naar het scherm aan het kijken dus ik kan wel even in je schrijven. Maar niet te lang want het is een enge film dus kan ik van de gelegenheid gebruik maken om tegen Xan aan te leunen bij echt enge stukken, hij zit namelijk naast mij. We hebben daarstraks ook nog spin the bottle gespeelt. En je raad het al, ik heb Xan gekust! Voor hem betekende het waarschijnlijk niets, maar voor mij was het de hemel! Zijn zachte lippen op de mijne voelen… Maar goed ik ga er niet te veel over wegdromen want dan wordt ik weer depressief omdat mijn gevoelens waarschijnlijk toch niet wederzijds zijn. Ik zou Simon eens aan een kruisverhoor moeten onderwerpen. Al bestaat er wel een kans dat hij alles doorverteld aan zijn vriend ook al laat ik hem het beloven om het niet door te vertellen. Want er is een minieme kans dat Xan toch gevoelens voor me heeft en dan zal Simon het waarschijnlijk wel doorvertellen. Dat zou langs de ene kant wel handig zijn, maar langs de andere kant zeg ik het toch liever persoonlijk. En oooh, Lis en Simon liggen kei schattig in de zetel samen. Maar mijn fototoestel ligt ergens onder de rommel op de grond en ik heb geen zin om hem nu te gaan zoeken dus word het maar geen foto. Matt heeft blijkbaar meer schrik van de film dan hij wilt laten merken. Ik ben eigenlijk niet zo goed aan het opletten op wat er gebeurt. Maar aan de gillen te horen zal het wel eng zijn. Oeh, er kwan net een heel enge schreeuw uit de tv die me een rilling over mijn rug bezorgde. Ik ben wel eens benieuwd over wat de film gaat en ik moet er nog van profiteren dat Xan naast me zit. Dus stop ik hier even met schrijven.