{009}

6 jaar geleden
Verward schrok ik wakker van twee armen om me heen en keek diegene aan “Pap” zei ik schor en zijn ogen werden glazig, vlug sloeg ik mijn armen om hem heen.
Het moest wel een enorme schok zijn geweest voor hem om eerst je vrouw op de grond dood te vinden en dan denken dat je dochter ook het zelfde lot bewandeld heeft, en veegde een traan weg die over z’n gezicht liep.
Snel trok Pap zijn toverstok toen er voetstappen in de gang klonken, en ik greep naar mama haar toverstok in geval ik die nodig zou hebben, Voorzichtig liepen we samen naar de gang,
“Abigail wacht hier totdat ik zeg dat het veilig is” zei hij en gaf me een kus op mijn voor hoofd, vlug verschool me achter een vitrine kast, maar wel op een plek dat ik ongemerkt zou kunnen zien wat er gebeurde en greep mama haar toverstok nog beter vast.
Na een tijd hoorde ik weer gerommel op de gang en ging in de aanvalshouding staan, ineens kwam me vader binnen en knuffelde me stevig en ik begon te huilen dit was veel te heftig geweest om te verwerken…

-tijdsprong-

Van een dag die voor bij ging werd het een maand en zo twee jaar,
Pap keerde nog meer in zich zelf en kwam nauwelijks zijn kamer meer uit. Ook Draco zag ik na de moord niet meer zijn ouders dachten dat ik ‘gevaarlijk’ zou zijn… elke dag werk ik depressiever, het meisje dat vroeger het vrolijkste meisje ooit was ,was totaal verdwenen en het leek of de tuin en het huis met me mee leefden zoals de bloemen die hun mooie felle kleuren waren verloren en nu alleen nog doffe kleuren gaven, zoals het huis die nu niet vrolijk maar juist duister leek en zelfs de zon steen niet meer zo fel als voorheen ook ik begon steeds meer geïsoleerd te raken, omdat vader ieder contact met de buiten wereld voor me had afgeschermd.. rond het terrein had vader een hoge heg gemaakt en had beschermende spreuken uitgesproken zodat geen enkel persoon of levend wezen me ooit kon vinden.