274~

Laura PoV

Robyn was al even erg als Tom als er bezoek zou komen, dan kon ze gewoon niet stilzitten. Ze was al zeker een half uur aan het rondspringen. We vieren Robyns verjaardag vandaag omdat Robyn morgen naar school moet. Ze wordt zo snel groot. Tom heeft het verlies van zijn gitaar ongeveer verwerkt, morgen gaan we een nieuwe kopen. Ik denk wel dat hij Robyn vergeven heeft, hij speelt al tien minuten tikkertje met haar. Ik zie vanuit de keuken dat iemand oprijdt, Bill en Adam zijn de eerste, Gustav en Georg komen dus wat later. Ik heb al beslist om hen twee te vragen als peter van mijn tweede kindje. Het is een jongen, zoals Tom stiekem hoopt, maar dat weet hij nog niet. Vorige keer heb ik wel toegegeven, een week voor Robyn geboren werd en Bill was toevallig diegene die met meisjeskleren kwam aanzetten. "Goed gegokt" ja natuurlijk. En die kleren waren restjes van toen hij en Tom klein waren zeker? 'Robyn, Adam en oom Bill zijn er!' riep ik vanuit de keuken. Meteen kwam ze rond mijn benen draaien. 'Waa?' vroeg ze lachend. Tom kwam achter haar binnenstormen en nam haar in zijn armen. 'Gewonnen!' riep hij luid. Robyn spartelde tegen. 'Walspeler!' riep ze uit, maar dat was snel gedaan toen Bill en Adam binnenkwamen. 'Adaw! oom biwj!' riep ze uit terwijl ze naar hen toe liep. Adam nam haar in haar handen en draaide rondjes met haar. 'Kan ze nu nog steeds niet "Adam" of "Bill" zeggen?' vroeg Bill. '"Robyn" ook niet. Dat komt wel.' zei ik zacht. Hij glimlachte en nam Robyn over van Adam die mij een kus op mijn wang kwam geven. 'Adam heeft vals gespeeld, Robyn, hij heeft veel meer cadeautjes mee dan hij gezegd had.' Bill keek gespeeld kwaad naar Adam die schaapachtig grijnsde. 'papa owk Walspeler.' zei Robyn luid. Adam lachte en keek naar Tom. 'Valsspeler, Robyn...met een V.' zei Bill rustig. 'Walsspeler, Wobyn met een W, wobyn.' zei ze hem na.
'Laten we de cadeautjes halen.' zei Adam enthousiast, hij duwde Tom naar voren en sloeg zijn arm om Bills schouder. Ik keek hen argwanend aan. Adam wiebelde met zijn wenkbrauwen, ik denk dat die twee gelukkig zouden worden samen. Waarom had ik dit gewoon niet zien aankomen? Ik keek glimlachend toe hoe Georg en Gustav toekwamen en meteen gecommandeerd werden door Bill en Adam om de pakjes te helpen dragen. Ik zag Toms ogen groter worden toen hij naar de pakjes keek, zoveel konden het er toch niet zijn? ik weet wel dat die twee gebruikelijk cadeau's mee hadden als Adam kwam, maar toch niet heel erg veel..
Robyn danste tussen hen door terwijl de "mannen" alle pakjes naar binnen droegen, het waren er een hele boel.
Ik had een leven gehad waarin veel mislopen was, ik had veel pijn gehad, maar ik denk dat dit mijn leven goed maakte, dat dit ervoor zorgde dat ik niet alles ondergaan had zonder reden. Nu was het tijd om onze overvloed aan geluk te beleven, in ons kleine gezinnetje. Ik had de tijd van mijn leven, en ik zou er alles aan doen om het zo te houden.

~The END~

Ik denk dat dit ongeveer het mooiste einde is dat ik kon bedenken. [Sorry dat ik Bill op het einde samen zet met Adam, dat was een ingeving à la minute...]
Ik hoop dat jullie mijn verhaaltje een beetje leuk vonden en ik zou graag nog even dankjewel zeggen aan al die lieve mensen die blijven lezen zijn en reacties hebben gezet: Dank-jullie-wel!!
Kusjes van Kim!!