Untill I found you ||146|| Amynthas

We zijn inmiddels al twee dagen verder en gisteren hebben Tom en ik afscheid van elkaar moeten nemen. Nog steeds heb ik het moeilijk met de idee dat ik hem gewoon maanden niet ga zien. Tom had me beloofd om me elke dag te bellen maar dat voelt toch anders dan echt bij elkaar zijn. En alles word alleen maar zwaarder omdat ik nu voor twee mensen moet zorgen. ‘Gaat het wel?’ hoor ik Emily naast me vragen en met een trieste glimlach draai ik me om van het raam. Ik knik bemoedigend en ze komt naast me staan. Emily zou hier tot de jongens komen blijven logeren om op mij te letten, daar stond Tom op. Ik ben wel blij dat ze er is want anders had ik helemaal niemand om me heen, ja Levi maar meer ook niet.

‘Zullen we vanavond een meidenavond houden?’ vraagt Emily en meteen krijg ik een glimlach rond mijn lippen en knik. Samen met Emily trekken we onze jassen en schoenen aan en lopen naar buiten richting het winkelcentrum om inkopen te doen voor vanavond. Al snel zijn we bij de supermarkt aangekomen en meteen verdwijnen er allerlei lekkere dingen in het winkelkarretje. Ook gaan we nog even langs de videotheek om een paar dvd’s te lenen voor vanavond. We zijn maar voor een horrorfilm gegaan zodat we bij die romantische films onze vriendjes niet te erg gaan missen. Samen met Emily loop ik terug het huis in en neem plaats op de bank. Zwanger zijn is leuk maar het maakt je ook doodmoe. Emily komt terug met twee warme bekers chocolademelk in haar handen en geeft er een aan mij en verwarm mijn handen ermee. Ik voel mijn mobiel trillen in mijn zak en zie dat ik een smsje heb van Tom. Hee schatje, ik mis je zo erg. Denk heel de dag aan je, hopelijk zijn die maanden snel om zodat ik je weer in mijn armen kan nemen. Hoe gaat het met onze kleine wonder? Glimlachend druk ik op beantwoorden en zeg dat ik hem ook erg mis en dat het goed gaat met de baby. Al voel ik er nog niet echt veel van.