Hoofdstuk 3

Ik liep langzaam naar binnen. De deur kraakte een beetje. Er stond een stoel in de kamer en een kist. Ik vroeg aan Mia hoe je de kist kon openmaken. Maar Mia wist het niet. 'Er zit iemand op de stoel!' riep ik. 'Helemaal niet.' zei Mia. 'Wel!' Mijn stem galmde door de ruimte. 'Je denkt het, Alisha.' zei Mia. 'Kom dan maken we de kist open!' zei ik. 'Ik heb het je heel lang niet verteld, maar eigenlijk...eh...zie ik geesten.' vertelde ik aan Mia. Ze staarde me aan met open mond. 'Je ziet wat?!' 'Geesten.' zei ik rustig, 'En daar op de stoel zit er een.'
'Hoe ziet ie er uit?' vroeg Mia nieuwschierig. 'Gewoon zoals andere mensen er ook uit zien.' legde ik haar uit. 'Deze geest is zo te zien een oude vrouw, laten we dichterbij gaan kijken!' We liepen een stukje vooruit. 'En de kist dan?' vroeg Mia. O ja, de kist. We liepen er naartoe en probeerden hem open te maken. Dat lukte. Het deksel ging langzaam en krakend open...