~13~ He's gone

Onhandig strompelde ik de grote zaal in. Het was al een tijdje geleden dat ik tegen de deur aan trapte, maar nog steeds deed het pijn. Ik wilde het niet laten merken, dus liep ik zo normaal mogelijk naar mijn stoel. Ik wierp Lucius een vernietigende blik toe, hijzelf zat alleen maar te stom naar me te grijnzen. Zo bleven we een tijdje zitten. De stilte werd verbroken toen Voldy zich tot Lucius wendde, "Lucius, enig iedee waar je zoon gebleven is?" Nu hij het erover had, Draco was er echt niet. Lucius kwam daar ook achter en keek wanhopig om zich heen, "I-ik weet het niet, m-meester," stotterde hij. Voldy keek Lucius nog steeds kalm aan, "Goed, volgende vraag: Wat dacht je dat je aan het doen was vanochtend?" Verbaasd staarde ik hem aan, Voldy had het over het incident tussen die stinkende kaasbal en mij! Lucius wilde zijn mond al open doen om weer stotterend iets te zeggen totdat de deur openknalde en Draco binnenrende. Hij was bleker dan ooit en zijn haar piekte alle kanten op, "Hij is gevlucht!" schreeuwde hij. "Potter is ontsnapt!" Een seconde lang keken we hem allemaal verbaasd aan, daarna begon iedereen door elkaar heen te praten. Het ergste was dat ik Lucius boven iedereen uit hoorde praten: "We hadden hem meteen moeten vermoorden, het is allemaal Bellatrix' schuld!" Ik kreeg tranen in m'n ogen van die uitspraak. Het was mijn schuld, ìk had hem hier binnen gelaten, ìk was zijn oma, ìk had gezegt dat het te link was om hem te vermoorden omdat we dan de hele toverwereld op ons dak kregen en ìk was het die hem al de hele tijd beschermde, en nu was hij gevlucht! Hij kon overal zijn, als iemand erachter kwam waar we zaten zaten we in de puree. "Stilte!" de stem van Voldy klonk sissend en dwingde iedereen om weer te gaan zitten. Hij praatte zacht maar idereen luisterde meteen. Dit was de reden dat hij onze meester was, en niet andersom. "Luister, dit gaan we doen," hij wendde zich tot mij, "Bellatrix, weet jij waar hij heen is?" Toevallig had ik een tijdje geleden zijn uil onderschept met daarin een brief naar zijn vrienden, "Ik denk dat hij naar zijn vrienden is, de Weasleys, jeweetwel die bloedveraders!" Ik zou eigenlijk het hele verhaal moeten vertellen, maar ik was zijn oma en ik vond dat het oneerlijk was om over zijn privézaken te beginnen, ookal had hij mijn dagboek gelezen. Voldy ging weer verder: "Draco," hij wendde zich tot Draco. "Heeft hij zijn spullen meegenomen?" Draco dacht eventjes na voordat hij antwoord gaf, "Nee mijn heer, hij heeft alleen zijn bezem en de kleren die hij vanaag aanhad." Ik begreep eindelijk waar Voldy heenwilde, Harry moest wel terugkomen, zijn spullen lagen nog hier! "Hij zal daa wel overnachten," ging Voldy verder. "Dus vanaf morgenochtend staan we in de achtertuin te wachten, en vallen we hem aan," Hij richtte zich op een paar specifieke dooddoeners. "Snape, Geen sectumsempra, we latem hem leven. Vaalhaar, niet bijten! Lucius, geen vloek des doods, dat geld trouwens voor jullie allemaal. Oh en draco," hij wendde zich tot Draco. "Wil je wel moeite doen hem bang te maken?" Draco knikte verlegen. "Mooi, dan kunnen we starten met misschien wel onze moeilijkste missie ooit!"

Daar stonden we dan, verkleumd met z'n alle in de achtertuin. We zaten hier al een uur en er was nog steeds geen teken van Harry. Ineens schreeuwde iemand iets, "Daar is ie!" hoorde ik Lucius' stem. "Expelliarmus!," Lucius was me weer te snel af, ik wilde laten zien dat ik veel beter was dan die stinkende kaasbal. "Paralitis!," Mijn welgemikte lamstraal raakte hem precies in de borst. Met pijn in m'n hart zag ik hoe hij naar beneden viel en met een smak op het vochtige gras belandde. Voldy schopte tegen zijn zij aan zodat hij omrolde, hij was immers verlamd. Ik zag hoe zijn ogen groot werden bij het zien van Voldy. Harry kon wel gillen, maar hij deed het niet, hij wilde zich nog steeds bewijzen. Voldy richtte zijn toverstok op Harry, ik wist dat hij hem niet ging vermoorden, maar het maakte me toch een beetje bang. "Crucio!" Terwijl Voldy de spreuk zei, hief ik de mijne op, nu kon Harry naar hartelust rondspartelen.