Planeet Middernacht {deel 1

Ik klemde mijn leergebonden dagboek stevig tegen me aan. Mijn hoofd tolde en ik voelde me misselijk worden. 'Laat me eruit! Ik waarschuw je!' schreeuwde ik boven het geluid van de brullende motoren uit. 'Gaat niet Sky. Zou ik dat wel doen dan word je nu verzwolgen door het universum, nee dankjewel. Dat geeft zo'n rommel.' Er stond een man bij een gigantisch besturingspaneel in het midden van een nog grotere ruimde. Die ruimte schudde en draaide, en ik werd alsmaar misselijker. De man lachte breeduit en zijn grote ogen gaven de indruk dat hij niet helemaal goed bij zijn hoofd was. In tegendeel. Dit was de Doctor. Hij was een waar genie, en een 903 jaar oude tijdreiziger. Dit was mijn eerste keer in zijn Tardis. Dat was zijn vervoersmiddel door tijd en ruimte. Waar we naar onderweg waren, wilde hij me niet zeggen. En stoppen om me wat lucht en grond onder mijn voeten te geven wilde hij niet. Ik kon er maar niet aan wennen, al dat gedraai en geschud.
Hoe dit allemaal was begonnen, was een compleet ander verhaal. Hij had me naar huis gevolgd met het excuus mijn dagboek te hebben gevonden (wat niet eens van mij bleek te zijn). Nadat ik had gelezen wat hij in dat zogenaamde dagboek had gezet, werd ik nieuwsgierig en begon ik hem aardig te vinden. En na samen een kop koffie te hebben gedronken, mocht ik met hem mee.
Hier stond (nou ja, eerder lag) ik dan. Mijn maag maakte draaien en ik stond op het punt van kokhalzen. 'Gaat het nog Sky? We zijn er zo' verzekerde hij me. Nog geen paar tellen later kwam de Tardis tot stilstand. 'We zijn zojuist aangekomen op de planeet Middernacht. Het is zonnig weer buiten en de atmosfeer heeft een temperatuur van 17 graden Celsius. Wij bedanken u voor het reizen met Tardis-Travels. Nog een fijne dag toegewenst.' grijnsde de Doctor. Ik kon er niet om lachten. 'Verdomde zwaartekracht.' gromde ik. 'Sorry Sky, ik kan er ook niets aan doen. Ik zoek wel wat zakjes voor op de terugweg.' Hij hielp me overeind en we stapten uit de Tardis die van buiten op een kleine telefoonbox leek. We stonden nu in een grote vertrekhal. Er werd iets omgeroepen. "Passagiers voor de Crusader 747 van half tien worden verzocht zich naar platform 4b te begeven. De expeditie vertrekt over een kwartier." 'Wat is dat voor expeditie?' vroeg ik. 'Dat leg ik je zo wel uit. Eerst kun je maar beter wat drinken, je ziet bleek.' hij wees naar een sappenbar aan de andere kant van de vertrekhal. Ik knikte, en hij gaf me een vreemd uitziend muntje. 'Haal maar wat te drinken.' 'Dankje.' antwoordde ik. Ik liep naar de bar toe. Voor me stond een jongen. Hij was eerst aan de beurt. Hij had donker, bijna zwart haar en lichte ogen. Terwijl ik naar hem keek, begon mijn hoofd opnieuw te draaien. Ik bevond me toch al lang niet meer in de Tardis. Dat was vreemd, dacht ik. En voor ik het ook maar in de gaten had, maakten mijn knieën een knik, en zakte ik tegen de grond. Het duurde maar een paar seconde voor ik mijn bewustzijn verloor.
'Hé, word eens wakker. Hé meisje?' Ik voelde iemand zachtjes aan mijn schouder schudden. Ik hoorde een vreemde stem. 'Ze viel zomaar neer.' Nog een vreemde stem. De ene stem klonk wat ouder en had een soort ruis. En de ander klonk juist jonger, maar diep. Ik opende mijn ogen. Er bogen twee mannen over me heen. 'Gelukkig, je bent wakker.' De jongste, de jongen met donker haar, hield mijn schouder vast. 'Gaat het?' vroeg hij. Ik knikte. 'Ja, het gaat. Geen idee hoe dat kwam.' stamelde ik, en ik schaamde me. 'Nog nooit op Middernacht geweest zeker? Dan kun je nog weleens last hebben van het zwaartekrachtsveld. Dat is een beetje anders hier.' merkte de oudere man op. 'Sky, gaat het wel?' Nu boog de Doctor ook over me heen. 'Dat had ik kunnen weten, zwaartekracht.' Hij trok een verontschuldigend gezicht. 'Dat dacht ik dus ook al.' antwoordde de oudere man weer. 'Hier. Dat helpt vast.' De Doctor hield me een beker sap voor. 'Dankje.' Ik nam de beker van hem over, en nam een slokje. 'Lekker. Wat is het precies?' vroeg ik. 'Mangwi smaak.' antwoordde hij. Ik keek hem vreemd aan, en kwam overeind. 'Wat voor smaak?' vroeg ik nu. De Doctor lachte. 'Een Mangwi is een kruising tussen een mango en een kiwi. Die zijn uitgevonden in 2038.' legde hij uit. Ik nam tevreden nog een slokje. Wat een vreemde dag.